9 Δευτέρα Ο Ντάβιντ χρειάζεται ένα λεπτό για να ηρεμήσει η αναπνοή του. Ανοιγοκλείνει τα μάτια μέσα στο σκοτάδι και στρέφει το κεφάλι του για να κοιτάξει το ρολόι, αλλά το σώμα που βρίσκεται δίπλα του στο κρεβάτι εμποδίζει τη θέα στο περβάζι. Ανασηκώνεται στους αγκώνες και κοιτάζει. Οι κόκκινοι αριθμοί γράφουν 02:45. Είναι ακόμη νύχτα. Βυθίζεται ξανά στο μαξιλάρι και παρατηρεί ότι είναι βρεγμένο από τον ιδρώτα. Αναρωτιέται αν πάλι φώναζε, αν ούρλιαζε, όμως η φιγούρα στην άλλη πλευρά του κρεβατιού αναστενάζει βαθιά και πετάει από πάνω της τα σκεπάσματα. Δεν ξύπνησε. Κοιτάζει μέσα στο σκοτάδι, ψηλά στο ταβάνι. Αποκλείεται να καταφέρει να ξανακοιμηθεί. Δεν πήρε τα χάπια του πριν πέσει για ύπνο, εκείνη τη στιγμή ήταν και οι δύο απασχολημένοι με άλλα πράγματα. Τώρα όμως το μετάνιωσε. Η αδρεναλίνη κυλάει μέσα του ενεργοποιώντας κάθε του μυ, νιώθει ότι θέλει να το σκάσει. Ή να τσακωθεί. Κοιτάζει το περίγραμμα της Φλόρενς δίπλα του. Στο φως του φεγγαριού που μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα μοιάζει σχεδόν αυτόφωτη, σαν να είναι φτιαγμένη από ασήμι. Τα μαλλιά της απλώνονται σαν βεντάλια στο μαξιλάρι και πλαισιώνουν τα σμιλεμένα χαρακτηριστικά της. Η όψη της του κόβει την ανάσα. Ευτυχώς που δεν τον βλέπει. Μάλλον μοιάζει υπερβολικά γελοίος. Γνωρίστηκαν πριν από μερικές βδομάδες μέσω μιας εφαρμογής. Κανείς τους δεν έψαχνε κάτι σοβαρό, εκείνη χώρισε πρόσφατα και αυτός έχει από καιρό σταματήσει να προσπαθεί
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=