Η θυσία

13 Μόλις η Φλόρενς περνάει την πόρτα του διαμερίσματος στο Έστερμαλμ, χτυπάει το τηλέφωνο. Σίγουρα είναι η Λεοντίν, η μεγαλύτερη αδερφή της. Μόνο αυτή τηλεφωνεί τόσο νωρίς το πρωί. Φλόρενς και Λεοντίν. Γι’ αυτό ευθύνονται οι γονείς τους, οι οποίοι υπήρξαν πάντα φανατικοί γαλλόφιλοι. Όχι μόνο παντρεύτηκαν στο Παρίσι, αλλά λατρεύουν τις γαλλικές ταινίες και κάνουν πάντα διακοπές στην Προβηγκία ή τη Νίκαια. Η Φλόρενς είναι επίσης σίγουρη ότι καπνίζουν στα κρυφά άφιλτρα Gauloises. Φυσικά, στα παιδιά τους έδωσαν όσο το δυνατόν περισσότερο γαλλικά ονόματα. Η Φλόρενς ξέφυγε, όμως εκτός από τη Λεοντίν, η οποία είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερή της και κανείς δεν τη φωνάζει Λέο, ούτε καν οι πιο στενοί της φίλοι, έχει μια άλλη αδερφή, τη Φιλομένα, που είναι οχτώ χρόνια μεγαλύτερη, την οποία αποκαλεί Φιλ είτε της αρέσει είτε όχι, και έναν αδερφό που τον λένε Μπερνάρ και είναι πιο κοντά ηλικιακά στην ίδια, καθώς είναι μόλις δύο χρόνια μικρότερός της. Τα αδέρφια δεν μπορούν να παραβλέψουν την ειρωνεία ότι οι γονείς τους φέρουν τα –εντελώς– σουηδικά ονόματα Άντερς και Σβέα. Απαντά στο τηλέφωνο ενώ ταυτόχρονα διαπιστώνει ότι τα ρούχα του Γκρέισον δεν κρέμονται στο χολ. Βέβαια, το γλυκερό του άρωμα πλανάται ακόμη στον αέρα, οπότε αποκλείεται να πέρασαν πολλές ώρες απ’ όταν έφυγε, κι ας ήξερε ότι κανονικά εκείνη θα ήταν στο διαμέρισμα ήδη από το προηγούμενο βράδυ και ότι ο ίδιος δεν έπρεπε να είναι εκεί. «Άι στον διάολο» μουρμουρίζει. «Ορίστε;» λέει η αδερφή της στο τηλέφωνο. «Συγγνώμη, δεν ήταν για σένα». «Το ελπίζω, αν θέλεις χριστουγεννιάτικα δώρα».

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=