HENRIK FEXEUS 10 να κρατήσει μια σχέση. Συναντιούνται λοιπόν επί ίσοις όροις. Δεν δίνουν υποσχέσεις που διαρκούν περισσότερο από τις ώρες που περνούν μαζί. Εκείνη θέλει να βρίσκονται πάντα στο σπίτι του στη Βαλεντούνα – μάλλον εδώ νιώθει πιο άνετα απ’ ό,τι στο σπίτι της, γιατί μπορεί να φύγει όποτε θέλει. Η ώρα είναι περασμένη, ο Ντάβιντ απορεί που είναι ακόμη εκεί. Την κοιτάζει ξανά και η καρδιά χορεύει στο στήθος του. «Είσαι τριάντα πέντε» ψιθυρίζει από μέσα του. «Σταμάτα να συμπεριφέρεσαι σαν πιτσιρικάς. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα». Σηκώνεται αθόρυβα από το κρεβάτι και πηγαίνει στην κουζίνα. Περνάει από το σαλόνι, βλέπει το μισοτελειωμένο παζλ στο τραπεζάκι του σαλονιού και νομίζει ότι τον καλεί, αλλά αντιστέκεται στον πειρασμό και το προσπερνάει. Φτάνει στην κουζίνα, βάζει ένα ποτήρι νερό και το πίνει με μεγάλες γουλιές. Το παράθυρο της κουζίνας έχει θέα στην παιδική χαρά, γύρω από την οποία είναι χτισμένα όλα τα σπίτια της περιοχής. Το σπιτάκι αναρρίχησης με την τραμπάλα ξεχωρίζει στο φως του φεγγαριού και μοιάζει μυστηριώδες και απόκοσμο. Όποιος ζει εδώ πρέπει να έχει παιδιά και να κάθεται στο μπαλκονάκι και να τα κοιτάζει να παίζουν στο πάρκο, όχι να κάθεται γυμνός στην κουζίνα μέσα στη νύχτα προσπαθώντας να διώξει τους εφιάλτες του. Ο Ντάβιντ όμως δεν έχει παιδιά. Κανένας απόγονός του δεν πετάει αυτοκινητάκια στα άλλα παιδιά στην αμμοδόχο. Τρομάζει και μόνο στη σκέψη να είναι υπεύθυνος για κάποιον. Δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από την παιδική του ηλικία. Πώς θα τολμούσε λοιπόν να αναλάβει την ευθύνη κάποιου άλλου; Ξέρει ότι σε κάποιους φαίνεται περίεργο που δεν έχει αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια, ο ίδιος όμως δεν το θεωρεί πρόβλημα. Σχεδόν κανείς δεν θυμάται τίποτα από τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του. Τι πειράζει λοιπόν αν, στην περίπτωσή του, πρόκειται για ακόμα πέντε ή εφτά χρόνια; Σιγά τη
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=