Η θάλασσα των χαμένων ψαριών

27 νατον να βάλω έστω και μια μπουκιά στο στόμα μου. Η Μαρί και ο Ηρακλής συ- νέχιζαν να τρώνε με κέφι. Πώς μπορού- σαν; Δεν έχω ιδέα. Ίσως ο έρωτας ν’ ανοί- γει την όρεξη. Παντοδύναμε Θεέ, σκέφτηκα, όταν βρέθηκα επιτέλους στο κρεβάτι μου. Αν συνεχίσει έτσι το πράγμα, η μαμά μου η ίδια δε θα μ’ αναγνωρίζει. Τσουλώντας θα πρέπει να με γυρίσει από το αεροδρόμιο στο σπίτι. Στο άλλο κρεβάτι, στην άλλη πλευρά του δωματίου, ροχάλιζε ο Ηρα- κλής. Η Μαρί κοιμόταν με την Όλγα σ’ ένα δωμάτιο στο τέρμα του διαδρόμου. Λοιπόν, για να δούμε, σκέφτηκα. Για να δούμε τι θα φέρουν οι επόμενες μέρες. Και την επόμενη στιγμή με είχε κιό- λας πάρει ο ύπνος.