Η θάλασσα των χαμένων ψαριών

24 Εσείς οι δυο σίγουρα, είπα από μέσα μου. Εγώ, όμως; Οι ντετέκτιβ που αγα- πούν τη δουλειά τους αρρωσταίνουν όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν. Αλλά μπορεί να στεκόμουν τυχερός και κάποια και- νούρια υπόθεση να βρισκόταν στον δρό- μο μου. Το πρώτο βράδυ στην Κρήτη ήταν –πώς να το πω;– βαρύ. Ναι, ακριβώς, ήταν πο- λύ βαρύ. Όταν φτάσαμε στο σπίτι στην εξοχή, που ήταν περιτριγυρισμένο από κάποιες πολύ γέρικες ελιές, μας περίμε- ναν τουλάχιστον είκοσι συγγενείς της οι- κογένειας. Στην μεγάλη αυλή ήταν στη- μένο ένα μακρύ τραπέζι, που κόντευε να βουλιάξει από τα πολλά πιάτα και μπου- κάλια και μπολ διαφόρων μεγεθών. Οι ώρες περνούσαν και οι πιατέλες συ-