Η θάλασσα στο χιόνι

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ 11 νω; Έχω ξαναδουλέψει άλλες τρεις φορές αναπλη­ ρώτρια, δυο «κάτω από το αυλάκι», μία σε ένα κο­ ντινό νησί, γνώριμα πάνω κάτω μέρη. Ενώ τώρα σαν να πέρασα κάποια σύνορα. Και τα παιδιά θα τα καταφέρουν μόνα τους με τα μαθήματα; Έχουν βέ­ βαια τον Νάσο, αλλά στα φιλολογικά ποιος θα τα βοηθάει; Ψαχουλεύω πάλι μέσα στην τσάντα, φαίνεται όμως πως οι προμήθειες τελείωσαν. Ο μεγάλος μου γιος ο Κωστής με μαλώνει, γιατί είμαι γλυκατζού και δεν τρέφομαι σωστά. Είναι πάντα αυστηρός μαζί μου, ίσως και κάπως απόμακρος. Ο μικρός ο Νικόλας δείχνει να με καταλαβαίνει περισσότερο. Ίσως να φταίνε και τα δυο χρόνια που τον θήλασα. Ακόμη φέρνω στον νου μου την ανάσα του να βα­ ραίνει πάνω στο στήθος μου, καθώς τον έπαιρνε ο ύπνος και η θηλή γλίστραγε σιγά σιγά από το στό­ μα του. Είναι που δεν μπορώ και να διαβάσω. Να περά­ σει λίγο η ώρα. Και τότε που ήμουνα φοιτήτρια, ανεβοκατέβαινα με τα τρένα και τα λεωφορεία, ώρες ατελείωτες, χαμένες, κι όμως δεν διάβασα ποτέ μου, ούτε καν εφημερίδα. Ζαλιζόμουν έλεγα. Ίσως και να ήταν δικαιολογία. Στριμωγμένη όπως