Η τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα

Η Τ Ε Χ Ν Η Κ Α Ι Τ Α Α Ν Τ Ι Δ Ο Τ Α Τ Ο Υ Ε Ρ Ω Τ Α 63 «Για ρίξε μια ματιά» θα πει αυτή – για να φανεί πως διαθέτεις μάτι · ύστερα θα σου δώσει ένα φιλί και θα ζητήσει ν’ αγοράσεις κάτι. «Πάρ’ το, και για διάστημα πολύ δεν θα ζητήσω τίποτ’ άλλο – όντως! Το έχει σε πολύ καλή τιμή, και το χρειάζομαι εξάλλου επειγόντως». Άμα της πεις «Δεν έχω μετρητά», σου λέει «Γράψε επιταγή επομένως» και τότε βέβαια είναι που θα λες «κάλλιο αγράμματος παρά γραμματισμένος». Σου βγάζει τούρτα (δώρο προσδοκά) και ξαφνικά σου λέει πως γιορτάζει – γεννάται κατά βούληση η μικρή και όταν θεωρεί πως της ταιριάζει. 430 Άλλοτε τάχα κλαίει γοερά: «Θεούλη μου, τι συμφορά, τι φρίκη! Τι έπαθα η άμοιρη εγώ! Έχασα το χρυσό μου σκουλαρίκι». Ζητάνε και δανείζονται πολλά, πλην όσα παίρνουν πίσω δεν γυρίζουν · και ο χαμένος είσαι πάντα εσύ – χωρίς ποτέ να σου τ’ αναγνωρίζουν. Άπειρα, πονηρά, σατανικά τα κόλπα που γνωρίζει η γυναίκα· δεν φτάνουν δέκα γλώσσες να τα πω και στόματα δεν φτάνουν άλλα δέκα. ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΝΑ ΤΗΣ ΓΡΑΨΕΙΣ – ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ Καθήκον πρώτο: γράμμα να σταλεί, και μάλιστα να ’ναι καλογραμμένο · το μήνυμα να είν’ ενδεικτικό, γιατί είναι προπομπός εν προκειμένω. Το βασικό ζητούμενο εδώ: κατάλληλη ρητορική για ερωτευμένους και όποιος και αν είσαι, μην ξεχνάς να βάλεις παρακάλια και επαίνους. 440 Με παρακάλια εκάμφθη ο Αχιλλεύς κι επέστρεψε του Έκτορος το σώμα, τα παρακάλια, λένε, συγκινούν και θυμωμένο άγιο ακόμα. Και δίνε υποσχέσεις αφειδώς, οι υποσχέσεις δεν σε βλάπτουν, ξέρεις · σ’ επίπεδο υποσχέσεων μπορεί ο πάσα ένας να ’ναι απλοχέρης. Άπαξ και σε πιστέψ’ η κοπελιά, πάντα θα ελπίζει και θα σε πιστεύει · η ελπίδα είναι μεν απατεών, πλην είναι απατεών που σε βολεύει. Έδωσες ήδη; Να μην εκπλαγείς αν σηκωθεί και φύγει η κυρία: σίγουρο και δικό της το δοθέν · κέρδος σαφές, απώλεια καμία. Αν όμως δεν της έδωσες, θα πει «Ο τύπος όπου να ’ναι θα μου δώσει» – σαν γεωργός που βλέπει τη σπορά και όλο περιμένει να φυτρώσει, 450