Η τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα

Ο Β Ι Δ Ι Ο Σ 58 Ακούσατε με άκρα προσοχή, άνδρες και εραστές όλου του κόσμου · εισέρχομαι στην πιο σημαντική ενότητα του εγχειρήματός μου. Και πρώτον, όλες πέφτουν τελικά, περί αυτού καμιά αμφιβολία: τα δίχτυα σου ν’ απλώσεις μοναχά και αυτομάτως έρχεται η λεία. 270 Όταν την άνοιξη σιγήσει το πουλί κι ο τζίτζικας χαθεί το καλοκαίρι, όταν τα κυνηγόσκυλα σκιαχτούν και πάρουν οι λαγοί το πάνω χέρι, τότε θ’ αντισταθούνε σθεναρά νεάνιδες στο φλερτ του νεανία· ανεξαιρέτως όλες το ζητούν, κι ας δείχνουν πού και πού απροθυμία. Το αμάρτημα του έρωτος γλυκύ, προτίμησις θηλέων και αρρένων · απλώς είναι απρόσεκτοι οι δε, αι δε το προτιμούν κεκαλυμμένον. Αλλ’ αν οι άνδρες πουν στις κοπελιές «Τα νταραβέρια τέλειωσαν, κομμένοι!», αυτόματα θα παίξουνε αυτές τον ρόλο των ανδρών την επομένη. Οι ταύροι στα λιβάδια, ως γνωστόν, παρενοχλούνται από αγελάδες · συνήθως οι φοράδες προκαλούν · σπανίως προκαλούνται οι φοράδες. 280 Η «λίμπιντο» στο φύλο των ανδρών είναι κανονική και μετρημένη · φουντώνουμε με μέτρο δηλαδή – το οποίον στις γυναίκες δεν συμβαίνει. Θυμήσου τη Βυβλίδα, φέρ’ ειπείν: τον αδερφό της πόθησε με τρέλα, και όταν αντελήφθη το κακό, επήγε και κρεμάστηκε η κοπέλα. ΗΜύρρα μετηλλάχθη σε φυτό για τιμωρία· είχε μεν πατέρα, και τον πατέρα ηγάπησε πολύ – αλλά, φοβούμαι, όχι ως θυγατέρα. Βγαίνει και ουσία αρωματική απ’ το φυτό για το οποίο μιλούσα: το λένε μύρο, κάνει για αλοιφή – και τ’ όνομά του είν’ απ’ την παθούσα. Πάνω στης Κρήτης τα ψηλά βουνά και μέσα σε βαθύσκιωτη κοιλάδα ζούσε ένας ταύρος εντελώς λευκός – το ίνδαλμα για κάθε αγελάδα. 290 Στο μέτωπο μαυράδι είχε λιγνό, αλλ’ ο εν λόγω ταύρος κατά τ’ άλλα, και εξαιρουμένου αυτού του σημαδιού, ετύγχανε πιο άσπρος κι απ’ το γάλα. Πολλές δαμάλες από τα Χανιά και την Κνωσό τον θέλαν στο κρεβάτι – ή μάλλον, στην περίπτωση αυτή, να τον δεχτούν ως άρρενα επιβάτη. Το αυτό επιθυμεί διακαώς και η βασίλισσα της Κρήτης Πασιφάη · μισεί κάθε δαμάλα καλλονή, κι η ζήλια από μέσα θα τη φάει. (Κρήτη μου όμορφο νησί, πασίγνωστο το θέμα, κι όσο κι αν θες να τ’ αρνηθείς, δεν πρόκειται για ψέμα.)