Η τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα

Η Τ Ε Χ Ν Η Κ Α Ι Τ Α Α Ν Τ Ι Δ Ο Τ Α Τ Ο Υ Ε Ρ Ω Τ Α 53 Και όπως αντηχεί ένας παλιός ανατολίτικος σκοπός με κλαρινέτα κι ο χορευτής πηδάει ρυθμικά και εκτελεί θαυμάσια πιρουέτα, εκεί που οι κοπελιές χειροκροτούν (δεν είχαν βγει ακόμη οι κλακαδόροι), τους δίνει το σινιάλο ο αρχηγός ν’ αρπάξει ο καθένας τους μια κόρη. Τότε αυτοί με πονηρές κραυγές πετάχτηκαν απάνω κι εξαπίνης απλώσανε τα χέρια ασελγώς να πιάσουν τα κορίτσια της Σαβίνης. Ωσάν το σμάρι των περιστεριών όπου σκορπά σκιαγμένο απ’ το γεράκι, κι ο λύκος πεινασμένος σαν φανεί, τρέμει σιμά στη μάνα του τ’ αρνάκι, έτσι πανικοβλήθηκαν κι αυτές σαν είδανε τους άνδρες εν εφόδω απάνω τους ατάκτως να ορμάν – και όλες τους χλωμιάσαν απ’ τον φόβο. 120 Ο φόβος ήταν μεν συλλογικός, αλλ’ εκφραζόμενος με ποικιλία τρόπου, καθώς οι μεν τραβούσαν τα μαλλιά και άλλες κοκαλώσαν επιτόπου. Ή τα ’χανε χαμένα εντελώς ή έτρεχαν να φύγουν απ’ τη φάκα· άλλες σιωπούσαν κι έκλαιγαν μαζί, και ορισμένες φώναζαν «μαμάκα». Έτσι, λοιπόν, Σαβίνες κοπελιές έγιναν λάφυρα και νύφες για τη Ρώμη, κι όπως επέφταν θύματα αρπαγής, εφάνταζαν πιο όμορφες ακόμη. Αν ήθελε καμιά ν’ αντισταθεί κι έλεγε στον δικό της πως δεν θέλει, λάβρος αυτός τη σήκωνε ψηλά και στάζανε τα λόγια του σαν μέλι: «Σαβίνα μου, τι έχεις κι όλο κλαις και μου ’χεις τα ματάκια δακρυσμένα; Όπως ο κύρης με τη μάνα σου παλιά, έτσι κι εγώ θα σκίζομαι για σένα». 130 Μέγα Ρωμύλε, ήξερες εσύ να κάνεις στους φαντάρους τέτοια δώρα. Αν ήτανε να βολευτώ κι εγώ, χίλιες φορές φαντάρος να ’μουν τώρα! Έτσι το έθιμο ξεκίνησε εδώ και σώζεται απ’ τους καιρούς εκείνους: ο χώρος του θεάτρου δηλαδή για τα κορίτσια εγκυμονεί κινδύνους. Ιππόδρομος ο επόμενος σταθμός – προσφέρει και αυτός πεδίο δράσης λόγω μεγάλης κοσμοσυρροής, που κάνει ευνοϊκές τις περιστάσεις. Αν θες να στείλεις μήνυμα εδώ και ψάχνεις μες στο πλήθος για παρέα, δεν είν’ ανάγκη χέρια να κουνάς ούτε συνθήματα χρειάζεσαι λαθραία. Το σύστημα εδώ είναι μεικτό – ούτε ανδρών ούτε γυναικωνίτης · κάτσε λοιπόν κοντά στην κοπελιά ερχόμενος σε επαφή μαζί της. 140 Είναι το σύστημα αυτό καθεαυτό, ο νόμος της κερκίδας, που σας δένει – θέλω να πω, ακόμη κι αν δεν θες, η επαφή σας είναι δεδομένη.