Η τελευταία μαύρη γάτα - Επετειακή έκδοση

της δεν έκλεινε καλά, και είχαμε συμφωνήσει να συναντηθούμε εκεί κοντά κατά το βραδάκι για να την τιμήσουμε δεόντως με μια αστρα- πιαία επιδρομή, που θα άδειαζε τα τηγάνια της και θα γέμιζε τις κοιλίτσες μας. Tόπος του ραντεβού είχε οριστεί η τσίγκινη σκεπή μιας ετοιμόρροπης παράγκας, καμιά τριακοσαριά μέτρα απόσταση από τον στόχο μας. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, εί- χαμε επιλέξει εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ επειδή δεν είχε παρά ελάχιστο φεγγάρι και συνεπώς μειώνονταν σημαντικά οι πιθανότη- τες να γίνουν αντιληπτές οι κινήσεις μας. Kι αυτό επειδή στο παρελθόν, επιδρομές σε ψα- ροταβέρνες και άλλα ευαγή ιδρύματα με παν- σέληνο μάς είχαν στοιχίσει ακριβά. Eγώ λοιπόν, που λέτε, καταφθάνω πρώτος, σκαρφαλώνω στο άψε σβήσε από ένα σκουρια- σμένο λούκι και αρχίζω να κόβω βόλτες πέρα δώθε στη σκεπή της παράγκας. Aισθάνομαι ανέ- μελος και ευδιάθετος. Έχω μια υπέροχη θέα από κει πάνω. Δεξιά μου απλώνεται η θάλασσα, σκουροπράσινη κι απέραντη, ως εκεί που φτά- νει το μάτι, λες και δεν έχει τέλος. Παλιότερα, όταν ήμουνα μικρό γατάκι, ψιψινάκι δηλαδή, ονειρευόμουν ότι θα γινόμουν κάποια μέρα κα- ραβόγατος, θα μπαρκάριζα σε ένα καλοτάξιδο Eπιδρομή στην ψαροταβέρνα 15