Η τελευταία μαύρη γάτα - Επετειακή έκδοση

– Tι λες; Πάμε και για δεύτερο πιάτο; ρώ- τησε μετά από λίγο ο Kοψονούρης. O μάγει- ρας θα ’ναι ακόμη ξεθεωμένος από το τρέξιμο. Δε θα αντέξει να ξανατρέχει φτου ξανά κι απ’ την αρχή… Δεν τον είδες; Σαν ατμομηχανή σε ανηφόρα ξεφύσαγε… – Kαλά θα ήτανε, αλλά δε γίνεται. – Γιατί; Mη μου πεις ότι χόρτασες. – Όχι. Aλλά έχω ραντεβού. – Mε την Γκρατσιέλα; – Ποιαν άλλη; – Aμάν πια μ’ αυτή την Γκρατσιέλα! – Mε περιμένει πώς και πώς. Δεν είναι σω- στό να την απογοητεύσω. – Tυχεράκια, με καμάρωσε ο Kοψονού- ρης, δεν ξέρω τι σου βρίσκει και είναι τόσο σαρδελωμένη μαζί σου. – Oύτε εγώ ξέρω, αλλά όσο μου το βρίσκει, θα τη βρίσκω κι εγώ. Kαι μ’ αυτά τα λόγια αποχαιρέτησα τον Kο- ψονούρη και πήρα τον δρόμο που θα με οδη- γούσε στη βελούδινη αγκαλιά της Γκρατσιέλας. H τελευταία μαύρη γάτα 24