Η τελευταία μαύρη γάτα - Επετειακή έκδοση

λατσάρουμε ανέμελα στην παραλία, σε από- σταση ασφαλείας βέβαια από την ψαροταβέρ- να. Kοιτάζαμε τα αστέρια που καθρεφτίζο- νταν στα νερά. Aφουγκραζόμαστε τη θάλασσα που γλιστρούσε αθόρυβα ανάμεσα στα βράχια κι όταν αποτραβιόταν, άφηνε ένα γλυκό γουρ- γουρητό. Eγώ ρέμβαζα. O Kοψονούρης ήταν στα κέφια του και σε μια στιγμή πήρε να τρα- γουδάει το αγαπημένο του τραγούδι, την «Nτο- λορές με τις δώδεκα ουρές»: H ψιψίνα η Nτολoρές είχε την πιο όμορφη απ’ όλες τις ουρές! Kαι οι γάτοι κάνανε ουρά για να τη δούνε να κουνάει την ωραία της ουρά! Nαι, οι γάτοι κάναν χάζι, όποτε την κούναγε με νάζι! Eίσαι φίνα και τσαχπίνα! Eίσαι απίθανη ψιψίνα, Nτολορές! Aχ! Nα ’χες όχι μια αλλά δώδεκα ουρές! Eπιδρομή στην ψαροταβέρνα 23