Η τελευταία συναυλία (Αόρατοι ρεπόρτερ)

12 ντομα είχαν φτάσει στη σκηνή, και στα πρόσωπά τους είχαν σχηματιστεί ψεύτικα χαμόγελα… Την ίδια στιγμή στα παρασκήνια ο μάνατζέρ τους, ο διάσημος Τζον Πράτσετ, μιλούσε εκνευρισμένος στο κινητό του. «Συνεχίζουμε κανονικά. Έχω φροντίσει προσωπικά για όλα τα μέτρα ασφαλείας. Δεν ξέρω τι πληροφορίες έχουν οι Αόρατοι Ρεπόρτερ και γιατί γρά- φουν πως πρέπει να αναβάλουμε τη συναυλία… Δεν ακυρώνουμε τίποτα. Τα κορίτσια μόλις βγήκαν στη σκηνή, ο μισός πλανήτης παρακολουθεί. Σου το λέω, θα είναι θρίαμβος!» Στη σκηνή τα κορίτσια χόρευαν ήδη στον ρυθμό και καλωσόριζαν τον κόσμο. «Γεια σου, Μάντσεστερ!» φώ- ναξε η Λόρα. «Χαιρόμαστε που είμαστε και πάλι στην πόλη μας. Στο σπίτι μας!» Χειροκροτήματα, σφυρίγματα και ουρλιαχτά έπνιξαν τα λόγια της και όλοι σηκώθηκαν στις μύτες των ποδιών τους για να δουν καλύτερα. Όλοι εκτός από ένα αγόρι, που κοιτούσε σκεπτικό ξανά και ξανά το ρολόι του. Είχε σταθεί επίτηδες στο πίσω μέρος της αρένας και ήταν προφανές πως δε διασκέδαζε και πολύ με τη συναυλία. Για την ακρίβεια, μισούσε τις SOS, τις φάτσες τους, τα χορευτικά τους και την ποπ μουσική τους. Ευχόταν πραγματικά να τελειώσει γρήγορα η συναυλία και υπέ- μενε δύσθυμα όλο το σπρωξίδι, κοιτώντας συνέχεια το ρολόι του. Τα κορίτσια είχαν φτάσει στο ρεφρέν του πρώτου