Η συμφωνία των ονείρων

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ 15 ντάς τα, ψηλαφώντας και θρυψαλιάζοντάς τα. Τα έξανε επί- μονα με τα νύχια του μυαλού της, λες κι ήτανε μαινάδα μπροστά σε αινιγματικές κατάλευκες δαντέλες ή μαύρα απο- τρόπαια τούλια που έκρυβαν την αλήθεια. Άλλοτε πάλι τα μετάγγιζε μουρμουριστά σε κάποιον της εμπιστοσύνης της αόρατο παρόντα. Ποτέ δεν αργούσε η στιγμή που τα εξωτε- ρίκευε, τα ξετύλιγε και έπειτα από μια δυσβάσταχτη σιωπή προχωρούσε να τα ερμηνεύσει, να τα σχολιάσει, να βγάλει συμπεράσματα, να δώσει οδηγίες και να σκορπίσει ελπίδες και έγνοιες, κυρίως έγνοιες. Καμιά φορά ανέσυρε από τις μνήμες όνειρα σημαδιακά αλλά ξεχασμένα για να αναθεω- ρήσει προηγούμενες ερμηνείες και να τις συνταιριάξει με την πραγματικότητα της ζωής που αλλιώτικα είχε ξετυλιχτεί από τις παλιότερες προβλέψεις της. Γέμιζε με αυτά τον χρόνο της, γέμιζε τον κόσμο της και εκείνον των δικών της, της γειτονιάς, ακόμη και των συγγενών που είχαν μεταναστεύσει στην Αίγυπτο και με τους οποίους τακτικά, αν και αραιά, αλληλογραφούσε. Άλλος πρώτος, άλλος δεύτερος, κατά μι- κρόν και ανεπαισθήτως, είχαν ενστερνισθεί τη σημασία των ονείρων και με κυμαινόμενες φορτίσεις ταξίδευαν πειθήνια, αυτονόητα στις κάθε λογής τροχιές τους. Έτσι συνομιλώντας και διαλεγόμενη πνευματικά πότε με θεϊκές δυνάμεις και πότε με τη βούληση ενός σκοτεινού αγνώστου μάγευε, φόβιζε και έσερνε γύρω της σαν γαϊτανά- κι τους δικούς της για μέρες, για βδομάδες. Κατάφερνε να στραγγίζει την προσοχή τους, να τους ξεκόβει από τις άλλες έγνοιες, από τα καθημερινά ή όσα σημαντικά, ή έστω άξια