Η συμφιλίωση

14 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Το μυαλό του δεν μπορούσε να πάει σε κάτι από όλα αυτά που θα αποκαλύπτονταν τους επόμενους μήνες. • Ο χειρουργός Ορέστης Ιωάννου αναχώρησε από το αεροδρό- μιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη μεσημεριανή πτήση της Λουφτχάνσα και σε δύο ώρες περίπου έφτασε στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Μονάχου Franz Josef Strauss. Η ώρα του ταξιδιού πέρασε ευχάριστα συζητώντας με τον συνεπιβάτη του Γιάννη Παπαδάκη, δικηγόρο και μόνιμο κά- τοικο του Μονάχου, χωρίς να τον απασχολούν οι σκέψεις που τον κατέτρυχαν τόσο έντονα τις τελευταίες μέρες. «Μόλις θα ’χεις νέα από την κλινική, τηλεφώνησέ μου» του είπε ο Γιάννης και του έδωσε την κάρτα του την ώρα που τον αποχαιρετούσε. Μετά κατευθύνθηκε προς το πάρκινγκ του αεροδρομίου για να πάρει το αυτοκίνητό του. Ο Ορέστης, μόνος τώρα, έξω από τον τερματικό σταθμό, στάθηκε για λίγο και πήρε μια βαθιά ανάσα. «Όλα θα πάνε καλά. Έπρεπε να το είχα πάρει νωρίτερα απόφαση».Το ψιθύ- ρισε λες και ήθελε να τ’ ακούσει ακόμα μια φορά και έτσι να νικήσει τις όποιες αμφιβολίες είχε για το εγχείρημα. Ένιωθε αρκετά δυνατός και ήταν αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος.Δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Κατευθύνθηκε προς το τρένο που θα τον μετέφερε στο κέντρο της πόλης. Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί και άκου- σε τη γνώριμη φωνή του συνεπιβάτη του.