Η συμφιλίωση

24 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ στην πόλη μας για να μιλήσουμε και δεν επιλέξατε τον ανέ- ξοδο όσο και απρόσωπο τρόπο της δικτυακής συνέντευξης, που επιλέγουν αρκετοί συνάδελφοί σας. Θα θέλατε τώρα να μου μιλήσετε για την εμπειρία σας από τη μικρή αλλά ουσια- στική θητεία που έχετε στα χειρουργεία της χώρας σας;» Ένιωσε μεγάλη ανακούφιση από την αλλαγή της συζή- τησης. Έπαιζε, ή πίστευε ότι τώρα θα έπαιζε στο «γήπεδό» του, σ’ αυτό για το οποίο είχε προετοιμαστεί καλά.Μεγαλύ- τερη όμως ανακούφιση αισθάνθηκε, καθώς άκουγε τον εαυτό του να μιλά και να εκφράζεται στη γλώσσα του συνο- μιλητή του. Λέξεις, προτάσεις, φράσεις ξεπηδούσαν αβία- στα από μέσα του. Ο Χάινριχ τον άκουγε με προσοχή και η έκφρασή του έδειχνε να επιδοκιμάζει. Η συζήτηση είχε στραφεί σε καθα- ρά ιατρικά ζητήματα. Ο Ορέστης ήταν ευχαριστημένος και σίγουρος για τον εαυτό του. Μια θετική ενέργεια πλανιόταν στον αέρα και η επίσκεψη φαινόταν να ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο. «Αλήθεια, Ορέστη, γιατί αποφάσισες να αφήσεις την ηλιόλουστη πατρίδα σου, την οικογένειά σου, τους δικούς σου ανθρώπους και να έρθεις στην παγωμένη Γερμανία ανα- ζητώντας δουλειά; Τα προσόντα σου, όπως τα περιγράφει ο συνάδελφος,φαίνονται εξαιρετικά και θα μπορούσες, κάνο- ντας λίγη υπομονή, να βρεις μια θέση σε κάποιο πανεπιστη- μιακό νοσοκομείο ή σε μια από τις καλές ιδιωτικές κλινικές που υπάρχουν στην Ελλάδα». Ήταν τόσο απλά διατυπωμένη και στον ενικό η ερώτηση,