Η συμφιλίωση

Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ 21 «Κι εγώ, κύριε καθηγητά. Συγχωρέστε με, αν δεν τα πάω τόσο καλά όσο θα περιμένατε». «Έρχεστε,κύριε Ιωάννου,από μια χώρα που αγαπώ ιδιαί- τερα, μια αγάπη η οποία πηγάζει πρώτα και κύρια από την ιστορία της, ιδιαίτερα της κλασικής περιόδου, καθώς και από κάποιους καλούς συναδέλφους και φίλους Έλληνες που ζουν στη Γερμανία αρκετά χρόνια. Η αρχαία ελληνική γραμ- ματεία,με τους μεγάλους φιλοσόφους,τους ιστορικούς,τους σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς σας,με απασχόλησε για αρκετό χρόνο στη νιότη μου, παράλληλα με τις σπουδές και τα συγγράμματα της ιατρικής. Τότε, δεν σας κρύβω, έκανα και μια προσπάθεια να μάθω τη γλώσσα σας, αλλά απέτυχα. Το καλωσόρισμά μου νομίζω το αποδεικνύει περίτρανα. Χρειαζόταν τεράστια προσπάθεια για να τα καταφέρω, αλλά δεν είχα ούτε τον χρόνο ούτε την υπομονή – εξάλλου, δεν είναι από τις εύκολες γλώσσες. Εκείνη η εποχή ήταν πολύ δύσκολη για εμένα. Ένα σωρό πράγματα απαιτούσαν ολο- κληρωτική αφοσίωση. Έχω επισκεφτεί τρεις φορές τη χώρα σας,τις δύο καλοκαιρινή περίοδο και μία για ένα ιατρικό συ- νέδριο στην Αθήνα.Ταξίδεψα σε πολλά μέρη του κόσμου,αλ- λά σαν τις θάλασσές σας, τα νησιά και τα μνημεία σας δεν έχω βρει. Στην πρώτη μου επίσκεψη παρακολούθησα στην Επίδαυρο την παράσταση Αγαμέμνων από τον κύκλο της Ορέ- στειας του Αισχύλου. Συνειρμικά, το Ορέστης, το όνομά σας, ήταν ίσως ένας από τους λόγους που με παρακίνησαν να δω με συμπάθεια και θετική ματιά την αίτησή σας. Η παράστα- ση ήταν μια μαγεία, μια μυσταγωγία, κι ας μην καταλάβαινα