Η στοιχειωμένη ταινία (Αόρατοι ρεπόρτερ)

11 μακριά τον Άθω, άλλοτε χιονισμένο άλλοτε όχι, πάντα όμως όμορφο και περήφανο. Ξαφνικά είδε στην οθόνη έναφως να ανάβει στο απέ­ ναντι ακατοίκητο νησάκι. Ο Αλεξανδρής έτριψε τα κου­ ρασμένα μάτια του και τα έκλεισε για να τα ξεκουράσει. Όταν τα άνοιξε, ξαναζούμαρε προς το νησί. Τίποτα. «Η ιδέα μου πάλι» μουρμούρισε. Από τότε που είχε αναλά­ βει αυτή την ταινία τρόμου έβλεπε συνέχεια πράγματα που δεν υπήρχαν. Τόσο είχε επηρεαστεί απ’ το σενάριο, που με το παραμικρό τρόμαζε και πεταγόταν πάνω. Ο ήχος ενός τσακαλιού απέξω, μια καταιγίδα με πολλά μπουμπουνητά, ένας καρπός που έπεφτε από δέντρο και χτυπούσε στα ξεράφύλλα – στο μυαλό του όλα απο­ κτούσαν μυθικές διαστάσεις, έτρεμε απ’ τον φόβο του και έλεγχε ξανά και ξανά αν είχε κλειδώσει… Ήταν όμως τόσο απομονωμένο και προστατευμένο κάτω απ’ την επιφάνεια της γης το σπίτι του, που κανο­ νικά δε θα είχε κανέναν λόγο να φοβάται. Όμως το ήξε­ ρε: το σενάριο που είχε αναλάβει να γράψει θα τον έβα­ ζε σε μπελάδες. Και γι’ αυτό έπρεπε να το τελειώσει. Αν τα κατάφερνε, η ευθύνη έφευγε από πάνω του, μετά θα ήταν ελεύθερος. Ό,τι και να συνέβαινε, θα ήξερε πως εί­ χε κάνει το καθήκον του… Ένα χτύπημα διέκοψε τις σκέψεις του. Τινάχτηκε σαν ελατήριο και άρπαξε τη σελίδα απ’ τη γραφομηχανή, σκίζοντάς τη στη μέση. Είχε τελειώσει το σενάριο! Ξανά­ κουσε το χτύπημα. Είχε υπολογίσει ότι θα συνέβαινε αυ