Η στενή πύλη

9 I Ά λλοι μπορεί να την είχαν κάνει βιβλίο. Εγώ όμως την ιστορία που θα διηγηθώ εδώ έβαλα όλες μου τις δυ- νάμεις να τη ζήσω και τα ψυχικά μου αποθέματα εξαντλή- θηκαν. Θα γράψω λοιπόν όσο πιο απλά γίνεται τις αναμνή- σεις μου, και, αν σε ορισμένα σημεία έχουν ξεθωριάσει, δεν πρόκειται να επινοήσω τίποτα για να τις ανασκευάσω ή για να συμπληρώσω τα κενά. Η προσπάθεια που θα κα- τέβαλα για να τις εξωραΐσω θα μου στερούσε την ύστατη απόλαυση που ελπίζω να νιώσω γράφοντάς τες. Δεν είχα κλείσει τα δώδεκα όταν έχασα τον πατέρα μου. Η μητέρα μου, την οποία τίποτα πλέον δεν κρατούσε στη Χάβρη όπου ο πατέρας μου είχε εγκατασταθεί ως γιατρός, αποφάσισε να μετακομίσουμε στο Παρίσι, κρίνοντας ότι αυτό θα ήταν καλύτερο για τις σπουδές μου. Νοίκιασε κοντά στους Κήπους του Λουξεμβούργου ένα μικρό δια- μέρισμα, το οποίο ήρθε να μοιραστεί μαζί μας η μις Άσμπερτον. Η μις Φλώρα Άσμπερτον, η οποία δεν είχε πια κανέναν συγγενή, υπήρξε αρχικά δασκάλα της μητέρας