Η στενή πύλη

H Σ Τ Ε Ν Η Π Υ Λ Η 15 τους παιδιά και οι οποίοι, φεύγοντας λίγο αργότερα από τη Μαρτινίκα, την έφεραν στη Χάβρη όπου ήταν εγκατεστη- μένη η οικογένεια Μπυκολέν. Οι Βωτιέ και οι Μπυκολέν έκαναν συχνά παρέα. Ο θείος μου ήταν τότε υπάλληλος μιας τράπεζας στο εξωτερικό και δεν γνώρισε τη Λυσίλ πα- ράμόνο τρία χρόνιααργότερα, όταν επέστρεψε στους δικούς του. Την ερωτεύτηκε και αμέσως ζήτησε το χέρι της, προς μεγάλη λύπη των γονιών του και της μητέρας μου. ΗΛυσίλ ήταν τότε δεκαέξι χρονών. Στο μεταξύ, η κυρία Βωτιέ είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Είχε αρχίσει ναφοβάται την επιρροή που θα ασκούσε πάνω τους η θετή αυτή αδελφή της οποίας η ιδιοσυγκρασία γινόταν μήνα με το μήνα όλο και πιο πε- ρίεργη. Επιπλέον, οι πόροι της οικογένειας ήταν πολύ πε- ριορισμένοι…Όλα αυτά μαζί, όπως μου είπε η μητέρα μου, εξηγούν γιατί οι Βωτιέ δέχτηκαν την πρόταση του αδερφού της με χαρά. Ένας ακόμα λόγος, υποθέτω, ήταν ότι η νεα- ρήΛυσίλ άρχιζε να τους φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Γνωρίζω αρκετά καλά την κοινωνία της Χάβρης για να μπο- ρώ άνετα να φανταστώ τι είδους υποδοχή επιφύλαξαν σ’ αυτό το τόσο γοητευτικό κοριτσάκι. Οπάστορας Βωτιέ, τον οποίο γνώρισα αργότερα, ήταν άνθρωπος γλυκός, επιφυ- λακτικός αλλά και ταυτόχρονα αφελής, ανίκανος να κατα- πολεμήσει τις ραδιουργίες και εντελώς άοπλος απέναντι στο κακό – ο εξαιρετικός αυτός άνθρωπος πρέπει να είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Όσο για την κυρία Βωτιέ, δεν μπορώ να πω τίποτα. Πέθανε φέρνοντας στον κόσμο το τέταρτο παιδί της, εκείνο που, συνομήλικο σχεδόν με μένα, θα γινόταν αργότερα φίλος μου.