Η σκηνή των μεγάλων ονείρων

Η Σ Κ Η Ν Η Τ Ω Ν Μ Ε Γ Α Λ Ω Ν Ο Ν Ε Ι Ρ Ω Ν 17 νη σκηνοθετική του απόπειρα οι καλύτερες παραστάσεις των έργων του βάρδου του Στράτφορντ θα είχαν την υπο- γραφή του ταλαντούχου Μαξ Μπόρχες. Θα ήταν άδικο πάντως να υπονοηθεί ότι η φήμη και το κύρος του κυρίουΜπόρχες άρχισαν να μεγαλώνουν από εκεί- νη την παράσταση του Ονείρου θερινής νυκτός στη Μανρέσα. Παρότι ο νεαρός σκηνοθέτης είχε ταλέντο και την ικανότητα να υπομένει εξαντλητικά ωράρια εργασίας και σε καθημερι- νή βάση, οι βασικές αιτίες στις οποίες οφειλόταν η αναρρί- χησή του στον θεατρικό Όλυμπο ήταν η συμπάθεια των κρι- τικών, η σχολαστικότητα με την οποία διάλεγε τον θίασό του και το ότι υπήρχε η καλή προαίρεση να του δίνουν δημόσιες επιχορηγήσεις – κυρίως αυτό το τελευταίο… Πλησιάζοντας τα πενήντα και με τους κροτάφους του ήδη να έχουν αρχίσει να γκριζάρουν, οι περισσότεροι πί- στευαν πως ο μελαχρινός σκηνοθέτης Μαξ Μπόρχες βρι- σκόταν σ’ εκείνο το κρίσιμο σημείο στο οποίο κάποιος σταματά να είναι υποσχόμενος και ή καταξιώνεται οριστι- κά ή καταβαραθρώνεται διά παντός. Με την περιποιημένη χωρίστρα του στο πλάι, να βάζει σε τάξη τα πλούσια κο- ντοκουρεμένα μαλλιά του, τη μακριά λεπτή του μύτη και το λακκάκι στο πιγούνι του, τίποτα δεν ξέφευγε από τα παρατηρητικά καστανά μάτια του σκηνοθέτη. Ήταν ψηλός και σωματώδης, με μια βαθιά φωνή που ταίριαζε απόλυτα στο επιβλητικό παρουσιαστικό του. Ίσως μάλιστα επειδή ήταν εκ φύσεως σιωπηλός ή και λόγω του κύρους που απέ- πνεαν οι λακωνικές, σαφείς και μεστές οδηγίες του, ήταν συνηθισμένος να μην του φέρνει κανείς αντίρρηση.