Η σκηνή των μεγάλων ονείρων

Η Σ Κ Η Ν Η Τ Ω Ν Μ Ε Γ Α Λ Ω Ν Ο Ν Ε Ι Ρ Ω Ν 15 «Μα πώς; Οι μάγισσες έχουν βασικό ρόλο στο δράμα, γιατί μεταφέρουν τους οιωνούς... Κάτι τέτοιο τέλος πά- ντων. Πήγαινε να σου το εξηγήσει ο Ένζο· θα καταλάβεις πως είναι καίριας σημασίας». Η Έλσα, που είχε υποστεί την τετράωρη και δίχως διάλειμ- μα διάλεξη του Ένζο Που, του δραματουργού, σε όλη την ομάδα (τεχνικούς, σκηνογράφο, φωτιστή, ενδυματολόγο, μουσικούς, παραγωγό, σκηνοθέτη και σε όλο τον θίασο) μια εβδομάδα πριν αρχίσουν οι πρόβες, σκέφτηκε ότι θα προτι- μούσε να πάει ξυπόλυτη για προσκύνημα στο μνήμα του βα- σιλιά Ντάνκαν παρά να ξανακούσει έστω και μία λέξη για την τραγική ειρωνεία στις προφητείες των μαγισσών του Μάκβεθ . Οι τρεις ηθοποιοί, που είχαν ολοκληρώσει τα λιγοστά λόγια της πρώτης σκηνής της πρώτης πράξης γύρω από ένα γιγάντιο καζάνι από κασσίτερο, κοίταξαν χαμογελώ- ντας προς την πρώτη σειρά της πλατείας. Οι δοκιμές στα φώτα που εκτελούσε ο τεχνικός υπό τις αλλοπρόσαλλες οδηγίες του φωτιστή τις εμπόδισαν –προς στιγμήν, και ευ- τυχώς– να διακρίνουν την έκφραση του σκηνοθέτη τους και συνέχιζαν να περιμένουν κάποιο ξεκάθαρο σήμα επι- δοκιμασίας ή διόρθωσης προτού αφήσουν να περάσει ο βασιλιάς Ντάνκαν και οι στρατιώτες του. «Δώσ’ τους μια ευκαιρία. Έχουν καλή άρθρωση στα αγ- γλικά». «Όλα καλά, Μαξ;» ρώτησε η Μαρμπέλις σκιάζοντας τα μάτια με το χέρι της και κάνοντας λίγο μπροστά για να καταφέρει να ακούσει τι κουβέντιαζαν ο σκηνοθέτης και η βοηθός του.