Η σκηνή των μεγάλων ονείρων

20 μια που θα φορούσαν οι ηθοποιοί. Σχεδιασμένα και ραμ- μένα από τα ταλαντούχα χέρια της ενδυματολόγου, απο- τελούσε το καθένα τη ζωντανή ενσάρκωση ενός χαρακτή- ρα της παράστασης. Η Έλσα ξεκρέμασε ένα από τα φορέματα που προορι- ζόταν για τη λαίδη Μάκβεθ στη δεύτερη πράξη, το κράτη- σε μπροστά της και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Η κατά- λευκη επιδερμίδα της, χαρακτηριστικό κάθε κοκκινομάλ- λας, ερχόταν σε αντίθεση με το κόκκινο ρουμπινί του φορέματος, που ήταν διάστικτο από πέρλες. Τα όμορφα γκρίζα μάτια της βοηθού σκηνοθέτη έλαμψαν σαν τα φώτα της ράμπας. Έφυγε από το καμαρίνι της ενδυματολόγου και χτύπησε την πόρτα στο καμαρίνι του βασιλιά Ντάνκαν. Ο Ραμόν Σολσονές, ο βετεράνος ηθοποιός που θα ενσάρκωνε τον δύσμοιρο Σκοτσέζο μονάρχη, δεν ήταν εκεί. Η Έλσα σκέ- φτηκε ότι θα μπορούσε να τον βρει στο καμαρίνι του ίδιου του Μάκβεθ, αλλά όταν μπήκε εκεί, χτυπώντας προηγου- μένως δυνατά την πόρτα με την επιγραφή «Πέρε Ρικάρτ», τα πάντα ήταν βυθισμένα στο σκοτάδι. Το δωμάτιο μύριζε κρασί ρωμαϊκής ταβέρνας της εποχής των λεγεωνάριων, ταγκό τυρί των Πυρηναίων και βρόμικες κάλτσες. Φωτίζο- ντας τον χώρο με το κινητό της, η κοπέλα είδε τον ηθοποιό, που αργότερα το βράδυ θα φορούσε το κοστούμι του Μά- κβεθ, να κοιμάται πάνω σ’ ένα ντιβάνι όπου ήταν ριγμένη μισή ντουζίνα σκοτσέζικα κιλτ. Τα μαλλιά του ήταν βρό- μικα και λιγδερά, είχε να ξυριστεί καμιά βδομάδα, και ροχάλιζε σαν να είχε προηγηθεί γερό μεθύσι.