Η σιωπή δεν σε κρατά ζωντανό

3 Καρπενήσι, 5 Ιουλίου 2018, 11 π.μ. Ο αστυνόμος Άλκης Απτόσογλου κάθεται στην πάνινη καρέ- κλα του καφέ κάτω από τον πλάτανο και κοιτάζει πέντε έξι πιτσιρίκια που παίζουν στο κέντρο της πλατείας. Στο τρα- πεζάκι εμπρός του, εκτός από τον εσπρέσο μακιάτο και το κουτί με τα Μοντεκρίστο μίνι, έχει ακουμπισμένο ανάποδα ένα βιβλίο. Ανοιχτό. Ο Ήλιος των μελλοθανάτων του Ζαν-Κλοντ Ιζό τον ταλαιπωρεί εδώ και λίγες ημέρες. Η μελαγχολία και ο με- λοδραματισμός που ποτίζουν τις σελίδες στο τελευταίο βιβλίο του αγαπημένου του συγγραφέα είναι αυτά ακριβώς από τα οποία θέλει ο ίδιος να γλιτώσει, να ξεφύγει. Να σωθεί… Για την ώρα, δεν έχει καταφέρει και πολλά πράγματα: Έχει αλλάξει πόλη – κάτι είναι κι αυτό... Έχει καταφέρει να ελέγχει την επιπεφυκίτιδά του. Και αυτό είναι κάτι. Ακόμα, δεν τον ταλαιπωρεί ιδιαίτερα ο αυχένας του. Τα σιδερένια χέρια που του τον έσφιγγαν δεν είναι πια εκεί. Και χαμογελάει. Πολύ συ- χνά. Αυτό κι αν είναι κάτι… Τα πιτσιρίκια, οχτώ εννιά χρονών όλα τους, παίζουν ποδό- σφαιρο. Έχουν για μπάλα ένα πλαστικό μπουκαλάκι νερού και για γήπεδο όλη την πλατεία. Δεν τα απασχολεί τίποτε άλλο πέρα από το να διεκδικούν την μπάλα και να την οδηγούν με