Η σιωπή δεν σε κρατά ζωντανό

1 Κλειδί Προυσού, 19 Ιουλίου 2018, πρωί Ο Χάρης Παλαιολόγου νιώθει τα χέρια του άλλου στην πλάτη του ένα κλάσμα του δευτερολέπτου προτού γυρίσει να του μιλήσει. Τα χέρια τον σπρώχνουν δυνατά. Ύστερα βλέπει τον βράχο να έρχεται με ορμή προς το πρό- σωπό του και ακούει τον υπόκωφο ήχο που κάνει το σαγόνι του καθώς σπάει. Ο πόνος ουρλιάζει στο κεφάλι του. Αίμα γεμίζει το στόμα του και τον εμποδίζει να αναπνεύσει. Ένας υποτονι- κός ρόγχος βγαίνει από τον λαιμό του, τη στιγμή ακριβώς που συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να κουνήσει το σώμα του. Σκέ- φτεται πως δεν προλαβαίνει να πει στη Σοφία όσα θέλει να της πει, ούτε ν’ ακούσει από τη μητέρα του τις εξηγήσεις που του χρωστάει. Ένα χέρι τον γυρίζει ανάσκελα. Τα μάτια του άλλου τον κοιτάζουν ψυχρά. Είναι τα μάτια κάποιου που κάνει σωστά τη δουλειά του. Το αίμα τον πνίγει. Ο πόνος τον ζαλίζει. Η Σοφία τού χαμογελάει. Η μάνα του κοιτά με αγωνία, ενώ η Αλίκη – α, η Αλίκη του, η γλυκιά του Αλίκη κλαίει σπαρακτικά. Τα χέρια του άλλου τον αρπάζουν από τα αυτιά και σηκώ- νουν το κεφάλι του απότομα. Το χτύπημα στον βράχο ακούγεται σαν να σπάει ένα λεπτό κλαδί δέντρου. Οι ήχοι σταματούν. Και