Η σέχτα

C A M I L L A L A C K B E R G & H E N R I K F E X E U S 10 «Κοίτα στις κούνιες» λέει. «Του αρέσει να κάθεται εκεί για λίγο». Φυσικά. Όταν ο Ώσιαν δεν είναι πολύ δραστήριος, του αρέσει να κάνει κούνια. Ή, μάλλον, λατρεύει να κάθεται στην κούνια. Είναι το καταφύγιό του, εκεί μπορεί να σκέ­ φτεται σπουδαία πράγματα χωρίς να τον ενοχλούν. Ο Φρέντρικ πηγαίνει στις κούνιες. Είναι όλες κατειλημ­ μένες, αλλά ο Ώσιαν δεν κάθεται σε καμιά. Η Φελίσια, μια από τις παλιότερες φίλες του Ώσιαν στο νηπιαγωγείο, μό­ λις φεύγει. Ο Φρέντρικ τρέχει να την προλάβει. «Γεια σου, Φελίσια, μήπως είδες τον Ώσιαν;» «Όχι τώρα, πριν». Συνοφρυώνεται. Μια ελαφριά αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά τον τυλίγει ύπουλα. Γνωρίζει ότι το συναίσθημα είναι παράλογο, αποτέλεσμα του ραντάρ γονικής υπερπροστα­ τευτικότητας που χτυπάει όταν κάτι μπορεί να πηγαίνει στραβά και δεν το νοιάζει καθόλου αν υπάρχουν ή όχι εν­ δείξεις και, σίγουρα, αποτελεί ωφέλιμο ένστικτο επιβίωσης στη σαβάνα, αλλά αυτή τη στιγμή είναι εντελώς αδικαιο­ λόγητο. Αυτό λέει η λογική του, αλλά δεν βοηθά, η αίσθηση εξακολουθεί να τον τυλίγει άβολα γύρω από τον λαιμό του, σαν ένα κάπως υπερβολικά παγωμένο αεράκι. Το μεγάλο κουτί λέγκο που πριν αντιλαμβανόταν ως τόσο συναρπα­ στικό αποτελεί τώρα εμπόδιο στον δρόμο του καθώς επι­ στρέφει βιαστικά πίσω στον Τομ. «Ούτε στις κούνιες ήταν» λέει. «Περίεργο». Ο Τομ κοιτάζει μια τσεκαρισμένη λίστα με παιδιά. «Μάλλον είναι... ναι, περίμενε. Η Ζένια ανέλαβε την