Η πτώση - 2011: Το έτος μηδέν της Κεντροαριστεράς

H ΠΤΩΣΗ 23 σει και να αναλάβει δεσμεύσεις τις οποίες ήταν βέβαιο ότι θα αθετούσε. Ξεκινώντας από αυτό μπορεί να επισημάνει κάποιος μια αλληλουχία λαθών που οδήγησαν στην κατα- στροφή. Το πρώτο ήταν χωρίς καμιά αμφιβολία η μεγάλη και εν πολλοίς ακατανόητη καθυστέρηση στη λήψη αποτελεσμα- τικών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, μετά τις εκλογές του 2009. Ακατανόητη γιατί οι προειδοποιήσεις έρχονταν από παντού. Αρκεί μια απλή παράθεση της οικο- νομικής ειδησεογραφίας της εποχής για να συνειδητοποιή­ σει κάποιος το μέγεθος της ολιγωρίας. Η καθυστέρηση οφει- λόταν σε δύο κυρίως παράγοντες. Ο πρώτος η απροθυμία του Γιώργου να φανεί ασυνεπής στις δεσμεύσεις του και μαζί οι αντιστάσεις από στελέχη και βουλευτές που τις είχαν πιστέψει. Ο δεύτερος, η αδυναμία του Γιώργου Παπανδρέ- ου να καταλάβει το μέγεθος της επερχόμενης κρίσης. Εν μέρει αυτό οφειλόταν σε προσωπικές αδυναμίες του. Πολύ σοβαρότερη ήταν η έλλειψη ενός πολιτικού οργάνου, σωστά στελεχωμένου, το οποίο θα μπορούσε να εκτιμήσει την κα- τάσταση και να διαμορφώσει μια συνολική στρατηγική. Αυτό θα είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της κυβέρνη- σης σε όλη τη διάρκεια της κρίσης. Το έκανε πολύ μεγαλύ- τερο η οργανωτική αδυναμία του Γιώργου, ο αποστασιοποιη­ μένος τρόπος διαχείρισης που είχε υιοθετήσει και η στήρι- ξη στις ad hoc συμβουλές ενός κύκλου έμπιστών του προ- σώπων απολύτως ακατάλληλων. Στα μεγάλα λάθη της πρώτης περιόδου ήταν ασφαλώς και η υιοθέτηση μιας επικοινωνιακής τακτικής που είχε στο επίκεντρό της τη διαφθορά. Είχε προφανώς στοιχεία αλή-