Η πτώση - 2011: Το έτος μηδέν της Κεντροαριστεράς

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ 22 αντιλήψεις για την κρίση στις ηγεσίες των ισχυρότερων κρατών, ιδίως της Γερμανίας. Αποτελούσαν ένα ασφυχτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η Ελλάδα θα έπρεπε να κινηθεί. Συχνά το υποτίμησε, κι αυτό ίσως ήταν το κορυφαίο λάθος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια κυβέρνηση η οποία ξεκίνησε τη θητεία της με ένα μεγάλο πρόβλημα: το 2009 το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα σε μάχη με τον εαυτό του. Σε επίπεδο ηγεσίας αυτό εκφραζόταν από τον αποκλεισμό των πιο πεπειραμένων στελεχών του. Ήταν τα στελέχη του Βενιζέλου με τον οποίο η ρήξη ουσια- στικά δεν γεφυρώθηκε ποτέ. Αλλά ήταν και οι εκσυγχρονιστές, τα στελέχη του περιβάλλοντος Σημίτη, με τον οποίο επίσης ο Γιώργος είχε έρθει σε ρήξη. Το αποτέλεσμα ήταν ο στενός πυρήνας του Γιώργου να αποτελείται από τους επονομαζό- μενους «κηπουρούς», χαρακτηρισμός ο οποίος ασφαλώς αδικεί ορισμένους από αυτούς. Οι περισσότεροι ωστόσο απο- δείχθηκαν πράγματι κατώτεροι των περιστάσεων. Αρχίζω την εξιστόρηση από το 2007, επειδή πιστεύω ότι ο μίτος της κατάρρευσης ξεκινά από εκεί. Ο διχασμός στο ΠΑΣΟΚ ξεκινά από τη σύγκρουση Παπανδρέου-Βενι- ζέλου για την αρχηγία. Σε αυτήν ενεπλάκη ο Σημίτης αλλά και οι εκδότες. Για να τους αντιμετωπίσει ο Γιώργος, απευ- θύνθηκε στα πιο παραδοσιακά τμήματα του ΠΑΣΟΚ, κη- ρύσσοντας πόλεμο «στα συμφέροντα». Αξιοποίησε το όνο- μά του και την κληρονομημένη καχυποψία της «δημοκρα- τικής παράταξης» για έξωθεν παρεμβάσεις. Παράλληλα υιοθέτησε μια ακραία λαϊκιστική συνθηματολογία η οποία, στον δρόμο για τις εκλογές, είχε σαν αποτέλεσμα να δη­ μιουργήσει προσδοκίες που ήταν αδύνατον να ικανοποιή