Η πρώτη συνάντηση με τον ψυχαναλυτή

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 71 Δεν μπορώ παρά να σιωπήσω και να περιμένω... Ίσως μια μέρα ξανάρθουν και τότε θα είναι ώριμοι ν’ ακούσουν τα λόγια του αναλυτή. Π ερίπτωση ΙΙ Ο Βίκτορας, δεκατεσσάρων ετών, είναι ο τελευταίος από τρία παιδιά. Είχε ανέκαθεν σχολικές δυσκολίες, που οξύνθηκαν στο γυμνάσιο. «Ο πρωτότοκος» μου λέει η μητέρα «είναι ο γιος του πατέρα, είναι διαμάντι». «Ο μικρός είναι ο γιος της μαμάς, λένε οι φίλοι – και δυστυ- χώς εγώ ξεκίνησα τα πάντα και τίποτα δεν τελείωσα». Η κόρη είναι χωρίς προβλήματα και αυτόνομη. Ο Βίκτορας είναι δύσκολος· νομίζει ότι ο πατέρας του τον απορρίπτει. «Βέ- βαια ο άντρας μου αναγνωρίζει τον εαυτό του στον πρωτότοκο και αισθάνεται ξένος για τον άλλο – ή μάλλον ο μικρός τού θυμίζει μόνο τα συμπλέγματά του, ενώ ο πρωτότοκος τον κο- λακεύει με τις επιτυχίες του». Ο Βίκτορας, παρόλο που έχει δείκτη νοημοσύνης (Δ.Ν.) ανώτερο του μετρίου, αποτυγχάνει στις σχολικές δοκιμασίες. Θέλει να είναι λαμπερός, αλλά χωρίς κόστος. Απορρίπτει κά- θε προσπάθεια, δεν αντέχει να καταβάλει ο ίδιος κόπο για μια άσκηση. Από το μίσος του για τον πρωτότοκο διατηρεί μέσα του τη σαγηνευτική εικόνα του λαμπρού μαθητή. Αυτό τον πρωτότοκο, τον οποίο απορρίπτει και περιφρονεί, πασχίζει ασυνείδητα να τον μιμηθεί. Θα ευχόταν να μπορούσε να τρα- βήξει το ενδιαφέρον του πατέρα του…αλλά η εργασία, καθόσον