Η πρώτη μου Πηνελόπη Δέλτα: Η καρδιά της βασιλοπούλας

Και σαν η ώρα πέρασε, οι νεράιδες συνάχτηκαν στην κάμαρα του νεογέννητου να δώσουν την ευχή τους… – Εγώ, είπε η πρώτη, εύχομαι η κόρη ετούτη να γίνει η πιο όμορφη της εποχής της! – Εγώ, είπε η δεύτερη, εύχομαι να τραγουδάει σαν αηδόνι! – Κι εγώ, είπε η τρίτη, εύχομαι γνώσεις πολλές να αποκτήσει! Κι άλλες ευχές ακούστηκαν: «Να έχει κρίση! Και να φιλοσοφεί! Και να συνομιλεί με τους πιο σοφούς της γης!» Ώσπου μόνο δυο νεράιδες είχαν απομείνει. Μίλησε η προτελευταία: – Εμένα με λένε Μοίρα και δε θέλω η κόρη ετούτη λύπες και πόνο να γνωρίσει, γι’ αυτό θα πάρω την καρδιά της! – Ωωω! Χωρίς καρδιά πώς θα μας αγαπήσει; αναφώνησε η βασίλισσα. – Χωρίς καρδιά πώς θα μας κυβερνήσει; αντιλάλησαν κάποιοι υπήκοοι που κρυφάκουγαν από τα παραθύρια.