Η πρώτη λέξη

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 18 ] καλοκαίρι. Το σύστημα αυτό τον ανάγκαζε να κάνει πε- ρίπλοκες διαδρομές, να πηγαίνει από την Κεφαλονιά στην Κρήτη κι από τη Λήμνο στη Μακρόνησο, επέμενε όμως ότι ήταν καλύτερο από κάθε άλλο. – Η αλφαβητική σειρά αναπλάθει τον χάρτη, προσφέ- ρει σε τόπους που δεν ήταν προορισμένοι να συναντη- θούν τη δυνατότητα να κάνουν γνωριμία, αποτελεί την αφετηρία αναπάντεχων διαλόγων, έλεγε. Ακολουθώ την ιδιόρρυθμη λογική των λεξικών, που τοποθετούν δίπλα δίπλα άσχετους μεταξύ τους όρους. Πέρσι πήγε στη Ρόδο και, καθώς δεν υπάρχει άλλο νησί που να αρχίζει από ρο , ανακάλυψε και τη Σαμοθρά- κη. Συλλογίζομαι ότι δεν θα δει ποτέ τη Σαντορίνη. Κι αυτό με θλίβει, φυσικά. Γύρω από τις μεγάλες στεναχώ- ριες ξεφυτρώνουν άπειρες μικρές. Ειδωθήκαμε και λίγο πριν φύγει για το Παρίσι, σ’ ένα καφενείο της οδού Σκουφά. Αν και δεν είχε πάρει σχεδόν καθόλου χρώμα στις διακοπές, η όψη του μου φάνηκε τόσο καλή που λησμόνησα τις ανησυχίες μου για την υγεία του. Ήταν συντροφιά με μια φοιτήτριά του από το Παρίσι, τη Ναταλία, μια γεροδεμένη κοπέλα, μελαχρινή, με παιδικό πρόσωπο. Της είχε οπωσδήποτε κάποια αδυ- ναμία. Ενώ συνήθως τον εξόργιζαν τα λάθη των φοιτη-