Η προφητεία των Μάγια (Οι φύλακες του χρόνου)

[ 14 ] σμα. Μια χαμένη ψυχή. Άφησε κάτω την κούπα της και πήρε το στιλό της. Ένα μοντέρνο στιλό διαρκείας. Κανονικά δε θα έπρεπε να το χρησιμοποιεί έξω από τη στοά. Ωστόσο, το γαντο- φορεμένο χέρι της το έκρυβε καλά και ούτως ή άλλως ήταν η μοναδική πελάτισσα στην «καφετέρια». Ξέρω ότι η Μάντι και ο Λίαμ δεν έχουν αποφασίσει ακόμη τι πρέπει να κά- νουμε. Εγώ όμως ναι. Πιστεύω ότι η ιστορία θα πρέπει να μείνει αμετάβλη- τη. Κι αν κάποια στιγμή στο 2070 καταλήξουμε να αφανιστούμε, τότε έτσι πρέπει να γίνει. Αυτή είναι η μοίρα μας. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από το πεπρωμένο. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις τη μοίρα. Αν έτσι είναι γραφτό να συμβεί, τότε πρέπει να το αφήσεις να συμ- βεί. Έχω δει πάρα πολλές εναλλακτικές εκδοχές του παρόντος και του μέλ- λοντος, και τώρα πια ξέρω πως υπάρχουν πολύ χειρότερα ενδεχόμενα από αυτό. Η Σαλ θεωρούσε μάλιστα πολύ γενναιόδωρο το γεγονός ότι η ανθρωπότητα είχε άλλα εκατόν ογδόντα ένα χρόνια καιρό. Το μόνο που φαινόταν να ενδιαφέρει τους ανθρώπους ήταν πώς θα αποκτούσαν όλο και περισσότερα πράγματα. Ξεζούμιζαν τον πλανήτη, σαν τα παράσιτα που ρουφούν το αίμα του ξενιστή τους. Όταν έμεναν ακόμη στη Νέα Υόρκη, είχε διαβάσει ένα άρθρο στο ίντερνετ σχετικά με μια θεωρία ονόματι «Θεωρία της Γαίας». Το άρθρο έλεγε με λίγα λόγια ότι ο πλανήτης μας λει- τουργεί σαν έμβιος οργανισμός και ότι το οικοσύστημα συμπε- ριφέρεται σαν το βιολογικό σύστημα ενός ζωντανού οργανισμού. Σε αυτή την κλίμακα, οι άνθρωποι μοιάζουν με ακάρεα, με μικρόβια που ζουν πάνω στην επιδερμίδα τους. Κοινά βακτήρια. Κατ’ επέκταση, ίσως οι μεταβολές στις μετεωρολογικές συνθή-