Η πολιτεία των παπουτσιών και ο ξυπόλυτος Ιππόλυτος

Μ ετά από περπάτημα ημερών μέσα από δάση, πεδιάδες και βουνά, ο Ιππόλυτος έφτασε έξω από τα τείχη της πολιτείας των παπουτσιών. Ήταν κατάκοπος, πεινούσε, τα ρούχα του έμοιαζαν κουρέλια και τα παπούτσια του είχαν φθαρεί τόσο, που είχε αναγκαστεί να τα πετάξει. Αλλά όλα αυτά έμοιαζαν ασήμαντα τώρα που στεκόταν μπροστά στη λαμπρή είσοδο της μεγάλης και πλούσιας πολιτείας. Και τι δεν είχε ακούσει γι’ αυτή την πολιτεία…Πως οι κάτοικοί της ήταν πλούσιοι και ευτυχισμένοι και φορούσαν τα πιο όμορφα παπούτσια του κόσμου, αφού είχαν την τύχη να τους κυβερ- νάει ένας μεγάλος και σπουδαίος κατασκευαστής παπου- τσιών, ο οποίος ήταν τόσο καλός που χάριζε στους υπηκόους του όσα ζευγάρια παπούτσια κι αν ήθελαν. Για έναν άσημο μα καλό και εργατικό τεχνίτη παπουτσιών όπως αυτός, δεν υπήρχε καλύτερος τόπος. Εδώ θα έβρισκε σίγουρα δουλειά και ήταν βέβαιος πως θα άφηνε πίσω του τις άσχημες μνήμες του πολέμου που τον είχε ξεριζώσει από τον τόπο του. Τέτοια όνειρα έκανε ο Ιππόλυτος, μα δεν πρόλαβε να περάσει τη μεγάλη πύλη και ο φύλακας τον σταμάτησε.