Το Μαγικό Αρωματοπωλείο 5: Η πόλη του χαμένου χρόνου

ανεμώνης και μερικά ακόμα συστατικά, φτιάχνουμε ένα είδος Κατασκοπικού Αρώματος . Δυστυχώς όμως άργησα να το καταλάβω. Θυμωμένη με τον εαυτό μου, ακολούθησα τους υπό- λοιπους στους διαδρόμους της Αιώνιας Έδρας. Προσπα- θούσα να συγκεντρωθώ, αλλά το βλέμμα μου έπεφτε συνεχώς πάνω στους τεράστιους πίνακες και τα αγάλμα- τα. Το πάτωμα, αν και είχε χρόνια να λουστραριστεί, άστραφτε σαν καινούριο. ΟΝταν προχώρησε μπροστά. Ανακαλύπταμε συνεχώς αόρατες αρωματοπαγίδες – μάλιστα δύο φορές πήγα να πέσω πάνω τους και τις απέφυγα χάρη στην έγκαιρη πα- ρέμβαση του Μπόνσκι. ΟΈντγκαρ τις είχε κρύψει πολύ καλά. «Μήπως πρέπει να ενεργοποιήσουμε κάποια από τις παγίδες;» πρότεινα. «Μπορεί να ανακαλύψουμε κάτι… κάποιο ίχνος ίσως». ΟΝταν σταμάτησε απότομα και εγώ έπεσα πάνω του. «Υπάρχει μια μικρή περίπτωση να βοηθηθούμε έτσι. Αλ- λά παραείναι μικρή σε σχέση με τους κινδύνους που πι- θανώς προκύψουν». Τα μάτια του στένεψαν. «Πρέπει να κινηθούμε με προσοχή, Λούτσι! ΟΈντγκαρ είναι απρό- βλεπτος αντίπαλος». «Εντάξει, μια ιδέα είπα» μουρμούρισα. «Στο κάτω κά- τω, τόσο καιρό τι κάνουμε; Τρέχουμε πίσω από τον Έντγκαρ και κάνουμε ακριβώς ό,τι περιμένει». Ο Νταν με κοίταξε επικριτικά και έκανε νόημα να συνεχίσουμε, χωρίς να ασχοληθεί ξανά με την πρότασή 17