Το Μαγικό Αρωματοπωλείο 5: Η πόλη του χαμένου χρόνου

Ήθελα να κλάψω από τα νεύρα μου. Αλλά εγώ έφται- γα! Που μου πήρε τόσο χρόνο να παρασκευάσω το Προ- φητικό Άρωμα και αργήσαμε να βρούμε τι συνέβη. Αλλιώς θα είχαμε φτάσει πιο γρήγορα στην Αιώνια Έδρα. Η αλήθεια είναι πως καθυστέρησα πολύ στην παρα- σκευή του αρώματος – και αυτό γιατί δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Τα συνεχόμενα ταξίδια των τελευταίων ημερών και η αβεβαιότητα για τον εντοπισμό του Έντγκαρ με είχαν εξαντλήσει. Ανησυχούσα επίσης για την Έλλα και τον Ράφαελ, που συμμετείχαν στο Τουρ- νουά των Χιλίων Εκλεκτών και πλέον βρίσκονταν στα χέρια του. Άραγε ήταν καλά; Εξακολουθούσε να τους εξουσιάζει με τη βοήθεια του Υποδουλωτικού Σύννεφου ; Κάτι άλλο που με είχε κουράσει ήταν τα διαρκή τηλε- φωνήματα και οι ερωτήσεις του σχολείου για εμένα και τονΜατς. Με όλα αυτά ένιωθα ότι δεν είχε απομείνει ίχνος ενέργειας μέσα μου για να παρασκευάσω και νέο άρωμα. Ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, ώσπου μια μέρα βρέ- θηκα μπροστά στη συλλογή λουλουδιών του Νταν και είδα ένα σκονισμένο γυάλινο δοχείο, που περιείχε απο- ξηραμένα άνθη πικραλίδας. Ήταν παλιά και σχεδόν είχαν χάσει το κίτρινο χρώμα τους, παρ’ όλα αυτά τα ξεχώρισα αμέσως. Γιατί παρά τη σκόνη και την πολυκαι- ρία, εξακολουθούσαν να αναδίδουν μια ανεπαίσθητη μυρωδιά. Λες και είχαν τη διακριτικότητα ενός καλού κατασκόπου. Και έτσι ανακάλυψα πως αν αναμείξουμε εκχυλίσμα- τα από κισσό και πικραλίδα μαζί με μια σταγόνα λάδι 16