Η ωραία της ημέρας

Η ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ | 21 κούς να προσέχουν, θέλοντας έτσι ν’ απελευθερώσουν τη χαρά που ένιωθαν. Στο ξενοδοχείο, η Σεβερίν και ο Πιερ έμεναν σε δύο συνεχό­ μενα δωμάτια. Μόλις η νεαρή γυναίκα μπήκε στο δικό της, είπε στον άνδρα της: – Πήγαινε ν’ αλλάξεις, Πιερ. Και τρίψου καλά. Κάνει πα­ γωνιά. Καθώς τουρτούριζε λιγάκι, ο Πιερ προσφέρθηκε να τη βοηθήσει να γδυθεί. – Όχι, όχι, φώναξε η Σεβερίν. Πήγαινε, σου λέω. Το βλέμμα του Πιερ καθώς και η ενόχλησή του της έδωσαν να καταλάβει πως η άρνησή της ήταν υπερβολικά έντονη, όταν της έδειξε κάτι πέρα από απλή φροντίδα. Έπειτα από δυο χρόνια γάμου , έμοιαζαν να λένε τα μάτια του Πιερ. Η Σεβερίν ένιωσε τα μάγουλά της να καίνε. – Κάνε γρήγορα, είπε νευρικά. Όπως πας, θα την αρπά­ ξουμε και οι δυο. Καθώς εκείνος άνοιγε την πόρτα, η Σεβερίν πήγε κοντά του και τον έσφιξε στην αγκαλιά της. – Τι ωραία ήταν η βόλτα μας, αγάπη μου. Μου γεμίζεις τόσο την κάθε μου στιγμή. Όταν επέστρεψε ο Πιερ, κοίταξε τη γυναίκα του, που φο­ ρούσε ένα μαύρο φόρεμα κάτω απ’ το οποίο μάντευες την ελευθερία μιας όμορφης σφιχτοδεμένης σάρκας. Για κάμπο­ σα δευτερόλεπτα έμεινε ακίνητος, το ίδιο κι εκείνη. Τους άρεσε να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον. Έπειτα έσκυψε και τη φίλησε στο σημείο όπου ο λαιμός σμίγει απαλά με τον ώμο.