Η ωραία της ημέρας

Η ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ | 25 – Το ξέρετε, είπε αίφνης ο Ισόν, πως σας περνάνε για νιόπαντρους στο γαμήλιο ταξίδι; Έπειτα από δύο χρόνια έγ­ γαμου βίου, δεν είναι κι άσχημα. – Λίγο γελοίο, βέβαια, δεν νομίζετε; ρώτησε η Σεβερίν με έντονα επιθετικό τόνο. – Μα γιατί; Αφού σας είπα πως τα θεάματα που μ’ εκνευ­ ρίζουν δεν μου είναι κατ’ ανάγκην δυσάρεστα. Ο Πιερ φοβήθηκε βλέποντας τη βίαιη σύσπαση του προ­ σώπου της γυναίκας του. – Για πείτε μου, Ισόν, ρώτησε, είστε σε φόρμα για την κούρσα; Πρέπει πάση θυσία να νικήσουμε την ομάδα της Οξφόρδης. Άρχισαν να μιλούν για τις ελκηθροδρομίες και για τις αντί­ παλες ομάδες. Όταν σταμάτησαν, ο Ισόν προσκάλεσε τους Σεριζί να δειπνήσουν το βράδυ μαζί του. – Αδύνατον, αποκρίθηκε η Σεβερίν. Είμαστε καλεσμένοι αλλού. Όταν βγήκαν στον δρόμο, ο Πιερ τη ρώτησε: – Τόσο αντιπαθητικός σού είναι ο Ισόν, που έσπευσες να τον αποφύγεις λέγοντας ψέματα; Μα γιατί; Είναι δεινός αθλη­ τής, πολύ καλλιεργημένος και καθόλου κακεντρεχής. – Δεν ξέρω. Εγώ τον βρίσκω ανυπόφορο. Η φωνή του… μοιάζει να ψάχνει να βρει κάτι μέσα σου που δεν θα ’θελες… Και τα μάτια του… πάντα ασάλευτα, το ’χεις προσέξει, φα­ ντάζομαι… Κι εκείνο το παγερό ύφος… Τέλος πάντων, μόλις δυο βδομάδες τον γνωρίζουμε… (έκανε μια απότομη παύση). Πες μου πως δεν θα τον ξαναδούμε στο Παρίσι. Δεν λες τί­ ποτα, ε; Τον έχεις κιόλας προσκαλέσει. Αχ, καημένε μου Πιερ, αγαπημένε μου, είσαι αδιόρθωτος. Κάνεις φιλίες τόσο