Η ωραία της ημέρας

24 | ΖΟΖΕΦ ΚΕΣΕΛ – Δεν ζητάτε και πολλά, είπε ο Πιερ γελώντας. Προπαντός εσείς… Ο Πιερ άγγιζε το γούνινο πανωφόρι που φορούσε ακόμη ο Ισόν, παρά τη ζέστη του ζαχαροπλαστείου, και το οποίο άφηνε να ξεπροβάλλουν μονάχα οι όμορφες, λεπτοκαμωμέ­ νες, παγωμένες παλάμες του. – Το ρούχο προσδίδει αισθησιασμό στη γυναίκα, είπε ο Ισόν. Θεωρώ άσεμνο να ντύνεται επιτηδευμένα μια ενάρετη γυναίκα. Η Σεβερίν κοιτούσε αλλού, όμως ένιωθε πάνω της το επί­ μονο βλέμμα του. Πολύ περισσότερο απ’ τα λόγια του, την ενοχλούσε η εμμονή του να της τ’ αφιερώνει. – Εν ολίγοις, οι άγγελοι του παγοδρομίου δεν σας αρέσουν; ρώτησε η Ρενέ. – Δεν είπα αυτό. Η κακογουστιά μού δίνει στα νεύρα, κι αυτό το βρίσκω πάντα απολαυστικό. – Δηλαδή, αν θέλει κανείς να σας αρέσει, ανταπάντησε η Ρενέ σε εύθυμο τόνο τον οποίο η Σεβερίν βρήκε λιγότερο αυ­ θόρμητο απ’ το συνηθισμένο, πρέπει να είναι κακοντυμένος. – Μα όχι, όχι, παρενέβη ο Πιερ. Εγώ κατάλαβα πολύ καλά τι εννοεί. Η πρόκληση υπάρχει στον συνδυασμό των χρωμάτων. Σας θυμίζει γυναίκες κακόφημων σπιτιών, καλά δεν λέω, Ισόν; – Οι άνδρες είναι όντως περίπλοκα όντα, δεν συμφωνείς; ρώτησε η Ρενέ τη Σεβερίν. – Τ’ ακούς, Πιερ; Εκείνος γέλασε με το αρρενωπό και τρυφερό του γέλιο. – Εγώ απλώς προσπαθώ να τα καταλάβω όλα, είπε. Με λίγο αλκοόλ, θα ’ναι σίγουρα πιο εύκολο.