Η μπαλάντα των ανίδεων και καλών

10 ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ τάφρο που, όπως λεγόταν, κάποτε φιλοξενούσε αρκούδες ή λιοντάρια − κανείς δεν ήξερε να πει ακριβώς. Ακουμπούσαμε στα πράσινα σκουρια- σμένα σίδερα σκεπτικοί και σκωπτικοί, σχολιάζο- ντας «Αρκούδες στο Παγκράτι… Χα χα χα…». Η επόμενη στάση ήταν στη μικρή λιμνούλα. Παλιά είχε πάπιες. «Το ξέρεις ότι όταν ήμουν μικρός είδα έναν φα- ντάρο να γλιστράει και να πέφτει στο νερό μπρού- μυτα πάνω στις πάπιες και αυτές να σκούζουν γύρω του;» Με κοίταξε. «Πού τα θυμάσαι όλα αυτά, εγώ τα έχω ξεχάσει όλα τα μικράτα μου». Πώς ήταν άραγε τα δικά του παιδικά χρόνια; Άλλαξα κουβέντα. «Ποιοι άλλοι θα είναι εκεί;» «Τους ξέρεις από το πάρτι της Μίτσης. Ο Τζίμης και η παρέα του, ο Νίκος κι ο Γιάννης. Ίσως και κάποιος καινούργιος». Το Pastry Family ήταν ένα από τα στέκια μας. Κυρίως για τα παγωτά του − αργότερα ανακάλυψα τις περίφημες τούρτες με βατόμουρα. Το ζαχαρο- πλαστείο, στο βάθος δεξιά, διέθετε αίθουσα με μα- λακές δερμάτινες πολυθρόνες. Τους βρήκαμε απλωμένους στους καναπέδες να