Η μωβ ομπρέλα

AΛKH ZEH 14 | που πετάνε, παπιούλες που τρέχουν σαν βολίδες, και παπάκια που σχηματίζουν κύκλους στον αέρα. Στο μεταξύ, ρουφάνε με τα καλαμάκια την κόκα κόλα, μπουκώνονται τα τσιπς, και με το τηλεχειρι­ στήριο στο χέρι –μια ο ένας, μια ο άλλος– δεν αφή­ νουν πάπια για πάπια. — Σε κάναμε βίδες. — Όχι και βίδες, γελάει η γιαγιά και συλλογιέται πως έχει μείνει πίσω στο λεξιλόγιο. Ύστερα πάει στην κουζίνα να τους φέρει σά­ ντουιτς και γιαούρτια ν’ αποτελειώσουν το βραδινό τους, για να τους καταφέρει να πάνε μια λογική ώρα για ύπνο. — Θα πέσεις όμως κι εσύ μαζί μας. Το υπόσχεται όπως κάθε φορά και τους στέλνει στο μπάνιο να πλυθούν. Όταν ετοιμαστεί κι εκείνη και πάει στο δωμάτιο, τα παιδιά είναι κιόλας στα κρεβάτια τους και, περιμένοντάς την, διαβάζουν πε­ ριοδικά με τέρατα και τερατάκια. Η γιαγιά σβήνει το φως, αφήνει ένα μικρό λαμπά­ κι που μόλις φωτίζει και ξαπλώνει στο κρεβάτι της. Το δωμάτιο γεμίζει σκιές. Βγάζει τα χέρια της έξω από τα σκεπάσματα και τα σηκώνει ψηλά. Στο τα­ βάνι σχηματίζονται δυο παράξενα κλαριά. Θαρρείς πως αυτό είναι το σύνθημα. Ακούγεται το θρόισμα από τα περιοδικά που πετάγονται στον αέρα και