Η μοναδική ιστορία

J U L I A N B A R N E S 14 αυτές οι απανωτές εξιστορήσεις σε φέρνουν πιο κοντά στην αλήθεια όσων συνέβησαν ή σε απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο; Δεν είμαι σίγουρος. Ένα κριτήριο θα ήταν το εάν, στο πέρασμα του χρόνου, παρουσιάζεις τον εαυτό σου καλύτερο ή χειρότερο. Το να τον παρουσιάζεις χειρότερο, ίσως φανερώνει ότι είσαι πιο ειλικρινής. Από την άλλη πλευ- ρά, υπάρχει ο κίνδυνος να είσαι όψιμα αντι-ηρωϊκός: το να εμφανίζεις τον εαυτό σου ως κάποιον που έχει συμπεριφερ- θεί χειρότερα απ’ ό,τι στην πραγματικότητα, ενδέχεται να είναι μια μορφή αυτοεπαίνου. Γι’ αυτό πρέπει να είμαι προ- σεκτικός. Πάντως, με τα χρόνια έχω μάθει να είμαι προσε- κτικός. Τόσο προσεκτικός σήμερα όσο απρόσεχτος ήμουν τότε. Ή μήπως εννοώ αμέριμνος; Μπορεί μια λέξη να έχει δύο αντίθετες; Ο χρόνος, ο τόπος, το κοινωνικό περιβάλλον; Δεν είμαι βέ- βαιος ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στις ερωτικές ιστορίες. Ίσως να έπαιζαν τον παλιό καιρό, στους κλασικούς, όταν διεξάγονταν μάχες ανάμεσα στον έρωτα και το καθήκον, τον έρωτα και τη θρησκεία, τον έρωτα και την οικογένεια, τον έρωτα και το κράτος. Τούτη η ιστορία δεν είναι μια απ’ αυτές. Παρ’ όλα αυτά, αν επιμένετε… Ο χρόνος: πενήντα χρόνια πριν και βάλε. Ο τόπος: περίπου δεκαπέντε μίλια νότια του Λονδίνου. Το περιβάλλον: η χρηματιστηριακή ζώνη, όπως την αποκαλούν – όχι πως γνώρισα ποτέ μου έστω και έναν χρηματιστή, όλα τα χρόνια που έζησα εκεί. Σπίτια απομα- κρυσμένα το ένα από το άλλο, κάποια επενδυμένα με ξύλο, κάποια με κόκκινα τούβλα. Φράχτες από αγριομυρτιές, δάφ- νες, οξιές. Δρόμοι με φαρδιά πεζοδρόμια, χωρίς κίτρινες γραμμές και οριοθετημένους χώρους στάθμευσης για τους