Η μοναδική ιστορία

Η Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α 19 και κουνούσα απλώς μελαγχολικά το κεφάλι, όταν τελικά χανόταν ένα σετ. Μπορούσα να τα υποκριθώ μια χαρά όλα αυτά, κι έτσι έγινα δεκτός ως μέλος κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, μαζί με τους Ούγκο και τις Κάρολαϊν, που πλήρωναν ετήσια συνδρομή. Οι Ούγκο αρέσκονταν να μου λένε ότι είχα ανεβάσει τον μέσο όρο του δείκτη νοημοσύνης στη λέσχη, ενώ είχα ρίξει τον μέσο ηλικιακό όρο∙ ένας επέμενε να με φωνάζει Ξυπνο- πούλι και Χερ Προφεσόρ, έμμεσος υπαινιγμός στη φοίτησή μου, για έναν χρόνο, στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ. Οι Κάρο- λαϊν ήταν αρκετά φιλικές αλλά επιφυλακτικές∙ με τους Ούγκο πατούσαν σε πιο οικείο έδαφος. Όταν βρισκόμουν ανάμεσα σ’ αυτή τη φυλή, ένιωθα τη φυσική μου ανταγωνιστικότητα να εξατμίζεται. Προσπαθούσα να παίξω όσο καλύτερα μπο- ρούσα, αλλά η νίκη δεν με ενδιέφερε. Έφτασα μάλιστα στο σημείο να κλέβω από την ανάποδη. Αν το σερβίς δεν ήταν έγκυρο, έκανα ένα αργό επιδοκιμαστικό νεύμα κι έτρεχα όλο προθυμία να λάβω το επόμενο. «Καλός τυπάκος αυτός ο Πολ» άκουσα μια φορά έναν Ούγκο να παραδέχεται σε έναν άλλον Ούγκο. Όταν ανταλλάσσαμε χειραψία μετά από μια ήττα, σκόπιμα επαινούσα κάποια πλευρά του παιχνιδιού τους. «Εκείνο το χτύπημα μπάκχαντ 2 του σέρβερ μου άλλαξε τα φώτα» παραδεχόμουν εγκάρδια. Θα ήμουν μέλος μόνο για κάνα δυο μήνες και δεν είχα καμιά όρεξη να με γνωρίσουν καλύτερα. *** 2 Το χτύπημα που, όταν ο παίκτης είναι δεξιόχειρας, ξεκινά από την αριστερή πλευρά του κορμού, συνεχίζει μπροστά στον κορμό του ενώ γίνεται η επαφή με την μπάλα, και τελειώνει με το χέρι στη δε- ξιά πλευρά του κορμού του.