Η μηλιά (Η πρώτη μου λογοτεχνία)

Όλος ο κόσμος αγαπούσε εκείνο το κορίτσι. Αν και δεν ήταν πλούσιο, έβρισκε πάντα τρόπους να βοηθάει τους φτωχούς: ό,τι της πρόσφεραν το μοίραζε σ’ εκείνους, κι όταν τα χέρια της ήσαν άδεια, είχε πάντα λόγια καλά για τον καθένα. Και δεν την αγαπούσαν τη Μηλιά μόνο οι άνθρωποι, μα και οι γάτες και οι σκύλοι και όλα τα πτηνά του ουρανού! Όταν τα πουλιά έβλεπαν τη Μηλιά στο δάσος να περνά, κατέβαιναν απ’ τα δέντρα και την ακολουθούσαν για να τους δώσει το μισό ψωμί της.