Η μεγαλή γρίπη του 1918

ΟΙ ΔΙΆΣΗΜΟΙ ΝΕΚΡΟΊ… ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΏΝΥΜΟΙ 23 ρία του Μουσάν, στο Βαντέ, ο αβάς Χ. δεν παίρνει ανάσα. Γυρνά την ύπαιθρο απ’ άκρη σ’ άκρη, προκειμένου να συμπα­ ρασταθεί στις βασανισμένες ψυχές των χωρικών εξαιτίας αυτής της επιδημίας, που όλο και εξαπλώνεται, ενώ φαίνεται πως κανείς δεν μπορεί να την ανακόψει. Οι οικογένειες Μπ. και Α. του μικρού οικισμού Λα Βερί έχασαν πέντε από τα μέλη τους. Οι θάνατοι ξεκινούν με τη Μαρί-Τερέζ Μπ., 14 ετών, στις 22 Σεπτεμβρίου 1918, έπειτα του πατέρα της, 49 ετών, δύο ημέρες αργότερα, ύστερα του Αλεξί Μπ., 35 ετών, στις 30 Σεπτεμβρίου, και του Πριντάν Βικτόρ Σ., 43 ετών, την 1η Οκτωβρίου. Στη συνέχεια, μετρούν περισσότερους από έναν θάνατο την ημέρα μεταξύ της 7ης και της 12ης του μηνός, μερικές φορές και μέσα στην ίδια οικογένεια. Στις 7 Δεκεμβρίου πεθαίνουν η Ζοζεφίν Α., 30 ετών, και ο Λουί Ρ., 58 ετών, «θύμα κι αυτός της επιδημίας», ενώ τους ακολουθεί η Φερνάντ, 5 ετών, την επομένη. Στις 9 Οκτωβρίου η Ζιλί Ζ. αφήνει τους δικούς της στα 38 της χρόνια: «Το νέο αυτό θύμα της επιδημίας αφήνει πίσω της […] αληθινό πόνο» ανακοινώνει με λύπη το ενορι­ ακό δελτίο. Στις 10 Οκτωβρίου χάνεται η Μαντλέν Ντ., βελγί­ δα πρόσφυγας, 22 ετών· στις 11 Οκτωβρίου ο Ζαν Μπαπτίστ Χ., 36 ετών... Ακόμα και ο αβάς λίγο έλειψε να χάσει κι εκείνος τη ζωή του, και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ενορία, προ­ κειμένου να αναρρώσει. «Η ενοριακή οικογένεια δοκιμάστηκε σκληρά από την επιδημία κατά τον μήνα που πέρασε» διαβά­ ζουμε στο δελτίο του Νοεμβρίου του 1918. «Όπως θα δείτε δυστυχώς στο χρονικό του θανάτου, τα θύματα ήταν πολλά. Η αρρώστια χτύπησε όλα τα σπίτια κατά τρόπο περισσότερο ή λιγότερο επώδυνο. Αλλά ο αβάς επλήγη κι εκείνος,