Η μεγαλή γρίπη του 1918

Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΡΙΠΗ ΤΟΥ 1918 24 θύμα της αφοσίωσής του. Για μερικές ημέρες, η κατάστασή του ενέπνεε μεγάλη ανησυχία… Αναρρώνει όμως και […] θα έρθει ξανά κοντά μας για το καλό των ψυχών μας. Πόσο λυπήθηκε, όλες αυτές τις μέρες της οδύνης και της αγωνίας, που οι στρατιω­ τικοί κανονισμοί και αργότερα η γρίπη, από την οποία αρρώστη­ σε και ο ίδιος, δεν του επέτρεπαν να είναι κοντά στους ενορίτες του!» 7 Στα χωριά, η γρίπη μπορεί να μείνει μερικές ημέρες, θερίζοντας δέκα ή και είκοσι άτομα, κυρίως γυναίκες, καθώς οι άντρες είχαν το θλιβερό προνόμιο να πεθάνουν στα στρατιωτικά νο­ σοκομεία. Τα θύματα υποκύπτουν, υποφέροντας πολύ, μετά από οξεία βρογχοπνευμονία, η οποία προκαλεί αργή ασφυξία. Κατά τις χειρότερες στιγμές της επιδημίας, η κοινωνία υπολει­ τουργεί. Οι σοδειές μένουν αμάζευτες και τα εργοστάσια δυ­ σκολεύονται να διατηρήσουν τους ρυθμούς τους, εξαιτίας της αποχής του προσωπικού. Οι κινηματογράφοι και τα θεάματα κλείνουν, καθώς δεν έχουν θεατές. Επικρατεί ένα κλίμα καχυ­ ποψίας στους δημόσιους χώρους. Στο θέατρο, αν κάποιος κα­ θαρίζει τον λαιμό του επίμονα, οι γύρω του τον κατακεραυνώ­ νουν, τον κακόμοιρο, με το βλέμμα τους. Στον στρατό, οι στρατιωτικοί γιατροί έχουν σαστίσει βλέ­ ποντας τους νεοσύλλεκτους να πέφτουν κατά εκατοντάδες στα στρατόπεδα εκπαίδευσης. Ο διοικητής του στρατοπέδου Γκραντ στο Ιλινόις, ο συνταγματάρχης Τσαρλς Μπ. Χάγκαντορν, που είχε αποφοιτήσει από το Γουέστ Πόιντ και ο οποίος μπορούσε να περηφανεύεται για μία υποδειγματική καριέρα στη Ρωσία και στον Παναμά, δεν καταφέρνει να αναχαιτίσει τη γρίπη στο ξεκίνημά της. Οι συνάδελφοί του αξιωματικοί τον βρίσκουν