Η μαύρη τουλίπα (Η πρώτη μου λογοτεχνία)

Η ζωή του Κορνήλιου κυλούσε ευτυχισμένα. Όλη μέρα ασχολιόταν με τα θαύματα που δημιουργεί η φύση όταν συνεργάζεται με την επιστήμη. Κι έτσι ήρεμα θα συνεχιζόταν η ζωή του, αν δεν υπήρχε εκείνος ο φθονερός και παμπόνηρος γείτονάς του, ο Μπόξτελ! Ο Μπόξτελ ήταν κι εκείνος ανθοκόμος, μα ένας ανθοκόμος της κακιάς συμφοράς! Ούτε μια δική του τουλίπα δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει! Κι όπως όλοι οι άνθρωποι που δεν αποφασίζουν μονάχοι τους να κοπιάσουν, να παραγάγουν δικό τους έργο, έτσι και ο Μπόξτελ μισούσε θανάσιμα τον… γείτονά του! Άλλη δουλειά δεν έκανε ο Μπόξτελ απ’ το να σκαρφαλώνει στη συκομουριά του φράχτη και να παρακολουθεί τον αγαθό Κορνήλιο που φύτευε με τρυφερότητα τους βολβούς στα παρτέρια. Αργότερα μάλιστα αγόρασε και τηλεσκόπιο, για να κατασκοπεύει κάθε κίνηση του γείτονά του.