Τα χρονικά του Άρανμορ 3: Η μάχη των Θυελλοφυλάκων

13 πεδιάδες του Άρανμορ να ξεδιπλώνονται μπροστά τους σαν ψηφιδωτό από παγωμένο χορτάρι. Οι δρασκελιές της Σέλμπι άρχισαν να μικραίνουν κι ο Σαμ κόντευε πια να σκάσει. Ο Φιον είχε μια τρομερή σουβλιά στο πλευρό. Το αίμα του ήταν ακόμη ζεστό – η θέρμη όμως είχε αλλάξει. Θύμιζε λιγότερο ορμητικό κα- ταρράχτη αρχαίας δύναμης και περισσότερο κάψιμο στους μυς ενός σώματος που δεν ήταν συνηθισμένο στο τρέξιμο. Πέρα μπροστά, ο φάρος ξεπρόβαλλε από τη γη λευκός και γυαλιστερός. Πίσω του, ένα κομμάτι γης που το έλεγαν Βράχο του Αετού κούρνιαζε μες στη θάλασσα σαν λυγι- σμένο δάχτυλο. Ο Φιον και οι φίλοι του σκαρφάλωσαν στον λόφο. Εκεί όπου λίγο καιρό πριν φύτρωναν λουλού- δια σε λιβάδια φουντωμένα και έρχονταν θαλασσαετοί να φτιάξουν τις φωλιές τους, τώρα η γη ήταν σκασμένη και γυμνή. Έμοιαζε σαν να περνούσαν μέσα από νεκρο- ταφείο, με το παγερό σφύριγμα του αδυσώπητου ανέμου να είναι ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν. Κάποια στιγμή σταμάτησαν. ΟΣαμ αγριοκοίταξε τα σύννεφα. «Καθόμουν κι έτρεχα μέσα στα λασποχώραφα με τα καλά μου παπούτσια και κινδύνεψα να πάθω κρίση άσθματος, μόνο και μόνο για να πετάξει μακριά!» Οι ώμοι της Σέλμπι κύρτωσαν. «Όλη μου τη ζωή περί- μενα να τον δω». «Μπορεί να μη μας είδε» είπε ο Φιον, πηγαίνοντας προς την άκρη του γκρεμού. «Ή ίσως να φοβόταν».