Τα χρονικά του Άρανμορ 3: Η μάχη των Θυελλοφυλάκων

10 από τα δάχτυλά τους. Ακολουθώντας την τελευταία συμ- βουλή του παππού του Φιον, το νησί είχε ενωθεί για να προσπαθήσει να αναστήσει τον δικό του μάγο –κάποιον αρκετά δυνατό για να αφανίσει τηΜόριγκαν–, μέχρι στιγ- μής όμως η αναζήτηση του τάφου του Ντάγκντα ήταν άκαρπη. Για να μην αναφέρει πως δεν έβρισκαν πουθενά τη Ρόουζ – την αλλόκοτη ηλικιωμένη γυναίκα που, κατά τον ΜαλαχίαΜπόιλ, ήταν η μοναδική πάνω στο νησί που μπο- ρούσε να βοηθήσει. Κανείς δεν είχε την παραμικρή ιδέα πού έμενε και είχε πάνω από βδομάδα να εμφανιστεί στην ακτή. Ήταν το ίδιο άφαντη όσο και η δύναμη του Φιον. « ...δε ζηλεύω» έλεγε ο Σαμ, διόλου πειστικά. «Εγώ το ψάρι μου το θέλω τηγανισμένο με κουρκούτι και πατάτες, ευχαριστώ πολύ». «Δεν είναι ψάρια. Και σταμάτα να κάνεις αστεία πως θα τις φας!» «Γιατί, τι θα κάνει η Λιρ; Θα ανέβει από το σιφόνι όταν θα κάνω μπάνιο;» ΗΣέλμπι σταύρωσε τα χέρια. «ΗΛιρ είναι η μοναδική που μας κρατά ασφαλείς αυτή τη στιγμή. Δε νομίζω να έχει καιρό για τέτοιου είδους ψυχικά τραύματα». Ο Φιον ήταν έτοιμος να αποστρέψει το βλέμμα του από τη λίμνη, όταν την προσοχή του τράβηξε μια λευκή λάμψη που πλανιόταν στην επιφάνεια. « Παιδιά! » ξεφώνισε πνιχτά. Ηαντανάκλαση είχε φτερά .Ήταν τέτοια η έκτασή τους, που στην αρχή έμοιαζε με αεροπλάνο. Πετούσε όμως πο-