Τα χρονικά του Άρανμορ 3: Η μάχη των Θυελλοφυλάκων

15 Ένα έντονο ρουθούνισμα αποκρίθηκε στα λόγια της. «Η επιστροφή του Έενβαρ δεν είναι σημάδι ελπίδας» ακούστηκε μια βραχνή φωνή πίσω τους. «Είναι σημάδι κα- ταδίκης. Καθόλου δεν ξέρετε την ιστορία του νησιού σας;» Μια κουκουλωμένη φιγούρα έστεκε στην είσοδο του φάρου. Έγειρε το κεφάλι, με τις πτυχές από το σάλι να κρύβουν τις γραμμές του προσώπου. Ο Φιον όμως την ήξερε πολύ καλά αυτή τη φωνή. Ήταν η Ρόουζ. Η γυναί- κα που είχε βοηθήσει τον παππού του τα χρόνια που εκεί- νος δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι. Η ίδια γυναίκα που του είχαν πει να βρει. « Και το τέταρτο δώρο, γεννημένο από κόκκινους ουρανούς κι ανταριασμένους ανέμους, ήταν ο πολυαγαπημένος Έενβαρ του Ντάγκντα, το άλογο που πετούσε » συνέχισε, σαν να απάγ- γελλε από αρχαίο κείμενο. « Για κινδύνους που πλησιάζουν γοργά ». Η Σέλμπι ξεροκατάπιε. «Το είχα ξεχάσει αυτό το κομ- μάτι». «Ώστε είμαστε καταδικασμένοι λοιπόν. Τέλεια. Πολύ, πολύ τέλεια». Ο Σαμ μετακινιόταν από το ένα πόδι στο άλλο. «Και πόσους από τους τετρακόσιους και βάλε νη- σιώτες λες να χωράει στη ράχη του;» «Μόνο εκείνον που θεωρεί άξιο» απάντησε στεγνά η γερόντισσα. Ο Φιον πήγε προς το μέρος της. «Ρόουζ; Σε ψάχνουμε πάνω από μια βδομάδα. Τι κάνεις εδώ πέρα;» Αντί για απάντηση, η γερόντισσα γύρισε στο πλάι. Η πόρτα του φάρου άνοιξε πίσω της. «Εδώ είναι το σπίτι