Η μαύρη σκόνη (Κουρσάροι της περιπέτειας)

12 αντίκριζε από μακριά το εργαστήρι του πατέρα της · αλλά αντί να συνεχίσει τον δρόμο της, αποφάσισε να σταματήσει στη σπηλιά του αλατιού. Θα του κάνω έκπληξη , σκέφτηκε, και κοίταξε γύ­ ρω της ψάχνοντας να βρει κάποια μυτερή πέτρα. Δεν είχε νόημα να μπει στη σπηλιά χωρίς μια τέτοια πέτρα. «Τη βρήκα!» αναφώνησε θριαμβευτικά και άρ­ παξε αυτό που χρειαζόταν. Βγήκε από το μονοπάτι και πήρε τον δρόμο για έναν άλλον λόφο, πιο ψηλό και με περισσότερα δέντρα. Χώθηκε σε μια σχισμή του βράχου και γλί­ στρησε μπρούμυτα σ’ ένα δροσερό και ήσυχο πλά­ τωμα. Μια φωτεινή λεπίδα που τρύπωνε από μια ρωγμή στην οροφή φώτιζε τα τοιχώματα, καλυμ­ μένα με λαμπερούς κρυστάλλους. Με αλάτι. ΗΤσινγκ έβγαλε ένα μαντίλι από την τσέπη του παντελονιού της και άρχισε να γδέρνει τα τοιχώ­ ματα με την πέτρα που μόλις είχε βρει. Το είχε ξανακάνει πάμπολλες φορές. Αυτό το είδος αλατιού ήταν απαραίτητο συστατικό για τα πειράματα του μπαμπά της. Ο ίδιος της είχε πει ότι μπορούσε να το βρει στις σπηλιές, αλλά δεν ήξερε ότι η κόρη του είχε βρει την καλύτερη σπηλιά του κόσμου! Η Τσινγκ δε φοβόταν καθόλου να πηγαίνει εκεί κάτω, μόνη της, μακριά από το σπίτι. Ήταν πολύ